یوریک کریم‌مسیحی نویسنده، منتقد هنری و عکاس است. او در این کتاب که یکی از مجموعه کتابهایی است که در باره عکس نوشته، برای هر عکس از عکاسان مختلف که خود انتخاب کرده، شرحی نوشته است. 
قطعاً هر کس تک عکس‌هایی در طول عمر خود دیده که رویش تأثیر گذاشته که برایش زخم زننده نه به تعبیر آزاردهندگیش، بلکه به تعبیر رولان بارت، در بیننده «تروما»یی ایجاد کرده و معنی خاص و یکتایی پیدا کرده است. 
«پونکتوم» همان جاذبه‌ای است که در پسِ جاذبۀ «استودیوم» و سطحیِ عکس‌ها وجود دارد و کریم‌مسیحی در باره همان تأثیر عمیقِ عکسها روی خود، نوشته است. 
پس این کتاب نه در بارۀ نقد که در بارۀ ترومایی است که برجای مانده است.
        

          کتاب رو نتونستم تموم کنم
با اینکه خیلی وسواس دارم و خیلی سختمه که یه کتاب رو نخونده ول کنم
اما چندتا دلیل باعث شد که نتونم ادامه بدم
غلط‌های املایی بسیار زیادی تو کتاب هست که تو این حجم کم باورنکردنیه، رمانهایی داریم بالاتر از ۵۰۰ صفحه بدون ۱ غلط
غلط‌های نگارشی بسیار زیاد که جا میخورید موقع خوندن، مثلا به جای دوست‌هایش نوشته دوست‌هاش یا بجای سرجایش نوشته سرجاش!!!! 
دلیل بعدی سوژه‌های تکراری و سیاه برای نقد، بابا این همه عکس 
اسم کتاب رو میذاشتی کارگر و جنگ و یا کمونیسم
یه دلیل دیگه اینه که تو بعضی عکسا مخصوصا از اواسط کتاب به بعد، دیگه با عکس کاری نداره بزرگوار، میره برا خودش یه داستان میگه و هیچ اشاره‌ای به هیچ تکنیک یا چیزی از خود عکس نمیکنه
دلیل بعدی اینه که تو یه سری از عکسا دست برده و مثلا عکس رنگی بوده بزرگوار خودش سیاه سفیدش کرده و بعد تو مقاله نوشته رنگ نارنجی تو این عکس نشان دهنده فلان چیزه حالا بگرد دنبال رنگ نارنجی بدتر اینکه خودش تو پانویس نوشته عکس رنگیه یعنی اشتباه نکردیم، خودمون سیاه سفید کردیم ولی در مورد رنگاش حرف میزنیم
اما از همه اینها اگر بگذریم کتاب یه کتاب آوانگارد هستش تو جامعه فارسی زبان و مشابهش خیلی کمه، اینکه یه کتاب یه سری عکس رو برداره و تحلیل کنه و این خیلی بنظرم ارزشمنده