در هیاهوی زمین و زمانه، یافتن انسانی که مثل ما بود اما راه های کمال را پیموده بود، خوشایند است.
در تک تک صفحات کتاب به این فکر کردم که چقدر در اراده و خواسته اش جدی بود. چقدر ثابت قدم بود برای رسیدن.
کاش ما هم با حال و احساس زندگی نکنیم، جدی باشیم
          

            

عارفانه (شهید احمدعلی نیری،  کتابی نسبتا کوتاه ، پر از نکات اخلاقی و جذاب )
          

            جزء یکی از بهترین کتاب هایی بود که من خواندم.
برای من جالب بود که چگونه یک نفر می تواند در سن ۱۸ سالگی به این درجه عرفانی برسد.
 *یک نکته جالب*
ما هنوز آمادگی ظهور آقا امام زمان(عج) رو نداریم.( برای مثال در یک قسمت کتاب چند نفر از دوستان شهید ایشان را تعقیب می کنند که ببینند شهید کجا می رود؟ شهید که متوجه آنها می شود می گوید به دیدار آقا می روم شما هم می توانید بیایید. دوستان شهید که دوست داشتند امام(عج) را ببیند ولی ناگهان زانوهایشان شل می شود و توانایی رفتن به دیدار آقا(عج) رو از دست می دهند و برمی گردند. ) بعضی از ما هنوز حس وجود امام زمان(عج) رو نداریم و با اینکه دائم  شعار می دیم و اللهم عجل لولیک الفرج می خوانیم اما هنوز آمادگی مشرف شدن به محضر آقا امام زمان(عج) رو نداریم. آن چند دوست شهید که بهشون گفته شد بیایید به دیدار امام زمان (عج) باورشون نشد و حس نکردن که قراره به دیدار دوازدهمین امام و چهاردهمین معصوم شیعیان مشرف شوند.

پس به جای شعار بیهوده بریم خودمون را برای ظهور امام زمان (عج) آماده کنیم.


سید مهدی یار معصومی 
۱۴۰۳/۱/۲
          

            این کتاب هم مثل بسیاری از کتاب‌های شهدا انسان رو تحت تاثیر قرار میده اما، واقعا این شهید بزرگ هستن و کاش کتاب‌های بیشتری درباره‌شون نوشته می‌شد. انتهای کتاب درباره توسلات به شهید نیری نوشته شده که چقدر حاجت دادن و بنده هم بعد خوندن این کتاب مشکلی در زندگی‌م بوجود اومد که با توسل به این شهید رفع شد شکرخدا.
هرچقدر از خوبی کتاب و خود شهید بگم قطعا کم هست اما اگر فرصت کردید حتما این کتاب رو هم مطالعه کنید.
          

            این کتاب وقتی داخل مسجد جمکران بودم از کتابخونه های داخل مسجد برداشتم و خوندم ...
حقیقتا هیچ توصیفی براش ندارم
یعنی نمیدونم چی باید بگم...

فکر کن..
تو سن ۱۵/۱۶ سالگی به درجه عرفان برسی...
امام زمان و ببینی...
از غیب صحبت کنی...
بصیرت پیدا کنی...

حقیقتا چقدر فاصله اس بین ما و اون ها....
          

            بسیار تاثیر گذار
آدم با یکی از اولیا خدا آشنا میشه. ان شا الله که شفاعتشون شامل حال ما بشه.
البته واقعا حق چنین شهیدی کتاب خیلی بزرگتر و منسجم‌تری است. 
          

            بی نظیر
بی نظیر 
از اینکه در این دنیا نوجوان و جوونای این شکلی هم وجود دارد، مرا به این دنیا، علاقه مند میکند

          

            احمدآقا یک شهید عارف بود. همیشه تلاشش رو میکرد که مواظب رفتار و گفتارش باشه که یک وقت گناهی ازش سر نزنه. همیشه برای اینکه دوستانش رو تشویق کنه تا اون ها هم سعی کنند گناه نکنند می گفت:«بچه ها دیدار با امام زمان عج خیلی سادس فقط باید گناه نکنید و مواظب اعمالتون باشید و کارهای واجبتون رو انجام بدین.» 

خیلی از بچه های شیطون محله احمد آقا با تلاش های ایشون برای جذب بچه ها به مسجد الان بعد این همه سال مسجدی هستند و زیر سایه اهل بیت ع. 
ایشون مثل بقیه توی یک خانواده معمولی زندگی میکرد. دوستان زیادی داشت. شاگرد آقای حق شناس بود و همیشه توی جلساتشون شرکت می کرد. بعد شهادتشون حاج آقا حق شناس میگفتن این جوون یک گوهر بود شما بگرد توی این شهر یک نمونه دیگه مثل این شهید پیدا نمیکنی. 

زندگینامه خوبی بود برای شناخت این شهید بزرگ حتما بخونید این شهید درجات روحی خودش رو اینقدر بالا برده بود که در نماز هاش عروج پیدا میکرد و چندین بار هم به ملاقات امام زمان عج مشرف شدند
          

            من خودم از جمله کسانی بودم که فکر می‌کردم یک‌سری از جوان‌ها و نوجوان‌ها در دورۀ جنگ، جوگیر شدند و چون بدون آموزش‌های نظامی رفته‌اند جبهه.‌‌.. خب طبیعتاً کشته و شهید شده‌اند. اما این چندمین کتابی است که می‌خوانم و همه فرضیه‌هایم را به باد که هیچ، به خاک و آتش می‌دهد که خاکش را به سر بریزم و آتشش را در قلبم نگه دارم و از جهالتم بسوزم. به‌خدا که شهادت اتفاقی نیست...

دو ستاره کمتر برای تدوین بسیار بد کتاب.