به جهان من بیابرایت یک فنجان چای ریخته امجهانم را به نظاره بنشینجهانی که سراسر بازی نور است و تاریکی، شب و روز، گرمی و سردیهم خورشید سوزان را در خود جای می دهد و هم پر است از سیاره های سرد و خاموشاین تمام جهان من است… تمام منچیزی جدا کردنی نیست، من شیفته ی این جهانم با تمام سردی ها، خاموشی ها و تاریکی هایش چرا که باور دارم این تاریکی شب است که به ستاره ها مجال درخشش می دهد.پس شب بستر زیبایی است برای درخشیدن و من مشتاق سفر در این جهان اسرارآمیز که روزی جست و جوی آرامش سفرم را از زمین و شهر به شهرش تا آسمان و کهکشان به کهکشانش آغاز نمودم.و آنقدر گشتم که به دروازه های قلبم رسیدم و از آنجا سفر حقیقی من آغاز شدبه فنجان من نگاه کن و آن را بنوشاین فنجان از قلب من پر شدهو قلب من از جهانو اینگونه شد کهتمام جهان در من استباور من شد