:
کجا  بودی،  وقتی  که  سوختم  و  شکستم  
ایامی  که  از  پنجره­ام  می­دیدم  که  روزها  از  پی  هم  می­گذشتند؟ 
 کجا  بودی،  وقتی  که  آزرده  و  بی  یاور  بودم  
آخر  آنچه  می­گویی  و  آنچه  می­کنی  به  دلم  می­نشیند 
 هنگامی  که  به  سخنان  کس  دیگری  دل  بسته  بودی 
 و حرف­های  او  را  به  جان  باور  می­کردی  
من  راست  به  خورشید  درخشان  خیره  شده  بودم
غرق  در  اندیشه  و  غرق  در  زمان