قرآن می گوید:((و ما خلقت الجن و الانس الی لیعبدون)) معنای لیعبدون براساس تفاسیر قرآنی شناختی است که به پرستش می انجامد و منظور از شناخت، شناخت نیروهای آفرینش است. همان طور که گفتیم، جانشینی خداوند در زمین نیز همین است:((و علم آدم الاسماء کلها)) یعنی وقتی انسان نیروهای جهان هستی را بشناسد، بر آن ها چیره می شود و جانشین خداوند در زمین می شود و با رشد انسانیت انسان، وجود او نیز رشد می یابد

هر اقدامی مسئولیتی دارد، چون با وحدت و یک پارچگی جهان در ارتباط است.

مسئولیت وجود دارد و نمی توان از آن گریخت،چون این طور نیست که آفریدگانی متفاوت با یکدیگر وجود داشته باشد. همه چیز در این دنیا برای هدفی آفریده شده و برای آن، اندازه یعنی نقش معینی قرار داده شده که باید آن را ایفا کند. پس من نباید خود را حقیر ببینم و به خود بی اعتنا باشم و کار خود را بی اهمیت بشمارم.

گفتیم جامعه توحیدی باید در مسیر وحدت باشد و برای آنکه در مسیر وحدت باشد باید ارتباط متقابل مردم با یکدیگر پیوسته افزایش یابد و برای آنکه ارتباط افزایش یابد، به دنبال عامل آن گشتیم که تعامل کردن است و شرط تعامل تفاوت در توانمندی هاست. بنابراین، برای آنکه بتوانیم جامعه را احیا کنیم، باید بتوانیم جریان متبادل ایجاد کنیم و این تبادل از راه توانمندی ها صورت می گیرد.....هر اندازه توانمندی ها بیشتر باشد تعامل بیشتر می شودبنابراین از پایه های اصلی جامعه یکتا پرستان این است که بتواند استعداد ها و توانمندی های هر فرد را رشد دهد.