اگر اهل فتوا بودم می گفتم بر هر شاعری از اوجب واجبات است که این کتاب را بخواند، استاد خیلی چیزهایی را توضیح می دهد که پنجره های جدیدی را به روی شاعر باز می کند و شاعر می فهمد که تا قبل از آن خیلی از ماجرا پرت بوده.
        

          کتاب مهم‌ دیگری از دکتر شفیعی کدکنی در سنت فرمالیستی اوست. ( البته نه به مهمی صور خیال) همچنان یکی از هدایت‌گران (بهتر است بگوییم: واگردانِ) مسیر تحقیقات ادبیات فارسی است. کافی است واژه‌هایی مثل موسیقی کناری و درونی و... را در سامانه‌های جستجوی مقاله جستجو کنیم تا به اهمیتی که این کتاب در شکل‌گیری ذهنیت محققان ادبیات فارسی داشته است پی ببریم. کتاب انسجام صور خیال را ندارد. مطالب شلخته چاپ شده است و ترتیب آموزشی لازم را ندارد. از شاخه‌ای به شاخه‌ای دیگر پریدن است که مخاطب تقریبا در طول خوانش به آن عادت میکند.

در کل، کتاب موسیقی‌شعر کتاب نسبتا مهمی از دکتر شفیعی کدکنی است که در همان سنتِ محدود و کوته‌فکرانه‌ی فرم‌بنیادی او می‌گنجد


        

          بله! بله!
میخوهم برای وانت تو رید هم ریویوو بنویسم!
چراکه نمیتوانم پز ندهم خب! چه کنم؟
آخر مگر آدم چندبار در زندگی همچین چیزی کادو میگیره؟ :دی
ممنون از فاطمه و کیمیا :> :*