مونت کریستو بیش از آن که از نسل عالیجنابان باشد، از سلاله زنده ماندگان است. در ورا مرد اشرافی اسرارآمیزی که برای انتقام گرفتن دسیسه می‌چیند، باید ملاح جوانی را جستجو کرد که به چوب دکل فارائون چسبیده است،ب ا توفان اقیانوس هند جنگیده است، پوست دستش را در حال برافراشتن بادبان پاره کرده است و شاید از تب زرد و اسکورپوت رنج برده است. مردی که ناامیدی را شناخته چهارده سال زندان را در شرایطی غیر انسانی، از جهت جسمی و روحی، در سیاه‌چال تاریک و نفرت انگیز قلعه دیف را تحمل کرده است. مونت کریستو بیش از آ که انتقاد جویی خشن باشد، عادلی با ظرافت است. همه بزرگی شخصیت او در همین است. این صفات است که از کنت دو مونت-کریستو، وزین ترین و انسانی ترین اثر الکساندر دوما را به وجود می آورد.