زمانی که زندگی میکنم، دلم برای زندگی تنگ میشود. میبینم از مقابل پنجره ام میگذرد، سرش را به سمتم می گرداند اما صدایش را نمی شنوم، خیلی سریع رد میشود.می نویسم تا صدایش را بشنومحس میکنم و می دانم.ولی دری که میزنم، باز نمیشود. برای کتاب ها هم مانند عشق باید ساعت ها زمان گذاشت. همچون برخورد ستاره هایی که یا به هم خو میگیرند یا نمیگیرند.آنچه این دنیا کم دارد، پول نیست.حتی آنچه معنا می نامیم، نیز نیست..آنچه این دنیا کم دارد، رودخانه ی چشم های کودکان است، شادی سنجاب ها و فرشته ها.این اثر باشکوه و منقلب کننده، بیش از بسیاری از رساله های فلسفی، حرف برای گفتن دارد.