شخصیت اصلی داستان باورپذیر نیست. زنی دهه شصتی، دانشگاه دیده، از همچو مادر و خواهر کنشگری، با خانواده شوهری حداقل به ظاهر متجددمآب که کارش ببر بیار مادرشوهر به استخر و مطب دکتر، لاپوشانی گند و کثافت برادرشوهر، عین بچه تر و خشک کردنش و بگذار بردار جلوی خانواده شوهر است. با این همه از سوی آنان تحقیر می‌شود.
زنی که در آستانه چهل سالگی تازه باید مسیر یک خیانت را تا ته برود و درس زندگی بگیرد. چه درسی؟ این مردها همه سر و ته یک کرباسند، ذلیل‌مرده‌ها.
          

            شورا زنیه که از زندگی در هم و برهمش خسته ست و ظاهرا برای تموم کردن این خستگی، به اولین ریسمانی که می بینه چنگ می زنه،..

شخصیت شورا، شخصیت کاملی نبود. یعنی تناقض های زیادی داشت و انگار خود نویسنده هم نمی دونست باهاش چی کار کنه. زن خیلی ساده ای بود که به هر چیزی تن می داد. به دخالت های خانواده ی شوهرش، به رفتارهای احمقانه ی شوهرش، به عشق مرد متاهل دیگه ای، به نقشه ی قرار ملاقات گذاشتن توی یه کشور دیگه! ارتباطش با دخترش نامشخص بود، با مادرش رفتار خوبی نداشت، با خواهرش کنار نمی اومد...