تو در دیگران چه چیزی را دوست داری؟ امیدم‌ را.

هر کس میخواهد نفر اولی باشد که به آینده می‌رسد؛ در حالی که مرگ و سکون تنها چیز قطعی برای همه آیندگان است! من دوست دارم آینده‌‌ام را نادیده بگیرم و نمیخواهم به خاطر صبر برای وعده‌هایی که به من داده‌اند دچار حسرت شوم.

کاری که ما انجام میدهیم هرگز فهمیده نمی‌شود؛ بلکه فقط ستوده یا نکوهش میشود.

قطعا که در این کره خاکی دنباله‌ای عشقی وجود دارد که در آن اشتیاق و تملکی که دو موجود به هم احساس می‌کنند، جای خود را به خواست و اشتیاقی جدید، عطشی متعالی و مشترک، عطشی برای کمال و آرمانی فراتر از هر دوی آنها داده است؛ اما چه کسی این عشق را می‌شناسد؟ نام حقیقی این عشق، دوستی است.