بریده‌ای از کتاب حکمت شادان اثر فریدریش ویلهلم نیچه

قطعا که در این کره خاکی دنباله‌ای عشقی وجود دارد که در آن اشتیاق و تملکی که دو موجود به هم احساس می‌کنند، جای خود را به خواست و اشتیاقی جدید، عطشی متعالی و مشترک، عطشی برای کمال و آرمانی فراتر از هر دوی آنها داده است؛ اما چه کسی این عشق را می‌شناسد؟ نام حقیقی این عشق، دوستی است.