چند سالی است که ترجمه‌های پیمان خاکسار فروش خوبی دارند. شاهدش چاپ‌های چندباره‌ی ترجمه‌های اوست که در بازار کم‌رونق کتاب به چشم می‌آید. خاکسار روی نویسنده‌های مشهور و کتابهای مهم‌شان دست نمی‌گذارد. بااین‌حال، داستان‌هایی انتخاب و ترجمه می‌کند که به مذاق خواننده‌ی ایرانی خوش می‌آیند. از داستان بلند عامه‌پسند، که در زمان انتشارش بوکوفسکی هنوز نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ای برای ایرانی‌ها نبود، تا ترجمه‌ی رمان جزء از کل نوشته‌ی استیو تولتز که پیش‌تر کسی از این نویسنده‌ی استرالیایی چیزی به فارسی ترجمه نکرده بود. خاکسار در گفت‌وگویی با مجله‌ی تجربه می‌گوید: «من از نویسنده‌ای که در کارش جنون باشد خوشم می‌آید». اگر شما هم از این نویسنده‌ها خوشتان می‌آید، این کتاب‌ها را بخوانید: 
«سوختن در آب، غرق شدن در آتش»، چارلز بوکوفسکی /
«عامه‌پسند»، چارلز بوکوفسکی /
«هالیوود»، چارلز بوکوفسکی / 
«یکی مثل همه»، فیلیپ راس / 
«باشگاه مشت‌زنی»، چاک پالانیک / 
«سومین پلیس»، فلن اوبراین /
«بالأخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم»، دیوید سداریس /
«مادربزرگت رو از این‌جا ببر»، دیوید سداریس /
«اتحادیه‌ی ابلهان»، جان کندی تول /
«برادران سیسترز» ، پاتریک دوویت / 
«اومون را»، ویکتور پلوین / 
«شاگرد قصاب»،  پاتریک مک‌کیب /
«پسر عیسی»، دنیس جانسون / 
«جزء از کل»، استیو تولتز / 
«توانه‌ی برف خاموش»، هیوبرت سلبی جونیور /


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
        

          یک شاهکار به معنای واقعی.
        

          شعراش حال‌وهوای خاصی داره. اونایی که خوندن می‌فهمن چی می‌گم. و چقدر من این حال‌وهوا رو دوست دارم...
        

          بوکوفسکی خیلی شجاعه و نثرش قویه و من واقعا بعضی نوشته‌هاش رو دوست دارم به خاطر شجاعتی که خرج میکنه برای متفاوت بودن.
شعرهای این کتاب، سلیقه‌ی من نبود ولی بعضی‌ها می‌تونند خیلی دوستش داشته باشند.
موضوع بعدی اینه که شعرهاش اجتماعیه و از دغدغه‌مندی می‌آد و این خیلی ارزشمنده.
در کل آدم بسیار جالبیه برام و فکر کنم اگر در اون مختصات زمانی ‌ مکانی بودم حتما باهاش معاشرت میکردم😎
و دلیل امتیازم این بود که «من» دوستش نداشتم و به هیچ عنوان نقصی در شعر یا ترجمه نیست.
یادداشت‌های آخر کتاب رو از کل کتاب بیشتر دوست داشتم🌟🌟🌟