یکی از دوست داشتنی ترین کتاب های شریعتی
الآن دیدم اول کتاب نوشته ام که در تاریخ 29 خرداد 1380 مطالعه کتاب را آغاز کرده ام 
کتاب با ترجمه ای که شریعتی از یک مقاله الکسیس کارل دارد آغاز میشود. این مقاله به تاثیر دعا خواندن روی بیماران پرداخته و واقعا خواندنی است چون تقریبا لحن علمی دارد
و اما حرف شریعتی در این کتاب خلاصه میشود در اشاره به چهار عنصر اساسی در نیایش شیعی:

راز
نیاز
آگاهی
مبارزه

دو تای اول به عقیده او در هر دعایی وجود دارد. سومی مخصوص اسلام است و چهارمی مخصوص شیعه که اوج تبلورش در دعاهای حضرت امام سجاد علیا السلام است
شیعه، بخاطر سرنوشت تاریخی و اجتماعی خاص اش ، که مبارزه با دستگاه حاکم بوده، و همچنین نداشتن هیچگونه وسیله جهاد، و نیز نداشتن حق بیان قلم برای بیان دردهای اجتماعی، شعارهای طبقاتی، اجتماعی، اعتقادی ، فکری ، گروهی و ارائه خواست ها ، ایده آل ها ، اصول عقایدش و عرضه کردن اساسی ترین رنج ها و اساسی ترین آرزوهای گروه خودش ، بر خودش و دیگران، فرم #دعا را ، که در عالی ترین شکلش ، دعای #امام_سجاد علیه السلام است بعنوان وسیله جهاد و نيز وسیله ارائه و بيان افکار اجتماعی، رنج ها ، دردها ، و هم چنین سرنوشت خاص شیعه ، گذشته اش ، مصیبت ها ، فاجعه ها ، اراده ها ، آرزوها، تسلیم ها ، جنایات ، ظلم ها ، مظلومبت ها ، جلادی ها ، و شهادت هائی مورداستفاده قرارداده است که مجموعا سرنوشت تاریخی شیعه را در تاریخ اسلام شکل میداده و همه آنها در متن دعای شیعی تجلی دارد. در اینجاست که دعا، هم یک نوع حرف زدن است با خدا - چنانکه همیشه بوده و هم در شیعه یک نوع "حرف ها را زدن". بنابراین دعای شیعه بصورت کامل ترین مکتب ، خودش در چهاربعد مشخص میشود:


عشق
فقر
 آگاهی
 مبارزه