یغمای جندقی (۱۱۹۶ - ۱۲۷۶ هـ.ق.) در سروده‌ای ستایش‌آمیز از خیام چنین دیدگاهی را به نمایش می‌گذارد: خیام که داشت پیشی از ما قدمی از می نگذاشت در جهان بیش و کمی هم پیش از ما بِدان جهان شد، ترسم در خُلدِ بَرین نماند از باده نمی