کتاب دو بخش داره، بخش اول که عنوانش انسان در جهانبینی اسلامی هست دقیقاً همین عنوان رو شرح و بسط میده، که انصافاً هم خوب توضیح داده میشه؛ توی این بخش شهید مطهری نکته سنجیای جالبی هم دارند؛ مثلاً اینکه به ابعاد مختلف انسان توجه میکنند (البته باید توجه داشته باشیم که به معنای منبر و آخوندی این واژه ها رو استفاده میکنند، نه به معنای دقیق و روان شناختی کلمه)
با بخش دوم کتاب که عنوانش «آگاهیهای انسان» هست، زیاد همدلی نکردم، به نظرم اومد که صرفاً یک بخش جداگانه هست و با بحث قبلی ارتباط زیادی نداره؛ شاید این قضاوت من نسبت به این بخش بیرحمانه باشه. در کل -خصوصاً بخش اول کتاب- خوب، مفید و خوشخوان بود.