به نام او
ایده ای ناب و جذاب دارد. بخصوص برای کسانی دنبال کتاب هایی با تم امینیتی و یا به دنبال شناخت سازمان منافقین و یا سرویس های جاسوسی می‌گردند. اما ایده در حد نیت باقی مانده و عملا حیف شده است. اگر داستان های شخصیت های محوری را بگذارید کنار هم شاید نصف این صفحات بشود. نصفه ی دیگر به توضیحاتی جغرافیایی، تاریخی و زندگی نامه ی شهدا و خانواده های معزز شهدای یک شهرستان پرداخته است، محتوایی که بیش از حد است و جز چند مورد ارتباطی به اصل داستان ندارد. جزئیات فرعی از جزئیات اصل ماجرا بیشتر است. اصلا نمی‌شود پذیرفت که این توضیحات حد اقل از یکی از شخصیت ها، برگرفته از برگه های بازجویی  و اقرار های اوست. همه چیز را نوشته جز آن چه که باید می‌نوشت.
          

            داستانی با سوژه ای خوب اما پرداختی به شدت ضعیف که عملا کتاب را به یک گزارش تبدیل کرده است.
ماجرا در مورد پسری است که پدرش به دلیل عضویت در سازمان مجاهدین و خرابکاری، اعدام شده اما خانواده ای انقلابی دارد و خودش هم مذهبی و انقلابی بار می آید اما به واسطه اتفاقاتی توسط افراد ضد نظام جذب شده و به خارج از کشور می رود و سر از سرویس های جاسوسی در می آورد.
متاسفانه نویسنده به جای پرداختن به جزئیات چگونگی عملکرد این سرویس ها که هم هیجان انگیز هم پر از نکته می تواند باشد، صرفا به بیان جملاتی مانند چند سال در آن جا بودم و ازین دست گزاره های خبری پرداخته است.
          

            ﷽
مرتضی احمر در متولد زندان یک داستان فرعی ایجاد کرده برای آشنایی خواننده با یک خانواده که ۷ شهید تقدیم اسلام و انقلاب کردن،خاندان یادگاری که در شهرستان خنداب استان‌مرکزی زندگی می‌کنند،نویسنده با ساخت دو شخصیت متضاد که یکی جاسوس و دیگری مامور اطلاعاتی‌س،خواننده را برای شنیدن روایت زندگی و حال و هوای شهدا همراه خودش می‌کند و تا آخر برای خواننده داستان را در نقطه اوج نگه می‌دارد.