خیلی قشنگ بود. مضمونِ زیبا با نثری قصه‌گو و کنج‌کاوی‌برانگیز. من با این‌که حدس می‌زدم آخرش توی چه مایه‌هایی ختم می‌شه، ولی اعتراف می‌کنم نویسنده ماجراشو قشنگ‌تر از حدس من تمام کرد.
این‌که قصه‌ای رو بتونی در سیرِ داستان‌پردازی، پخته ارایه کنی، مزیته؛ این‌که شخصیت اصلی به ناامیدیِ محض نرسه و توانایی حل مسأله‌شو داشته باشه، مزیتِ دوم؛ و به‌نظرم پذیرشِ خودِ واقعی‌مون، هم‌اینی که هستیم، با همهٔ تفاوت‌ها و نقص‌هامون، و ارایه‌ش در قالبِ داستان کودک، مزیتِ فوق‌العاده‌ای فراتر از دیگر مزیت‌ها محسوب می‌شه.

من و دخترم از خوندنش لذت بردیم.
پی‌گیرِ سایر آثارِ پدیدآورنده‌های این کتابِ خوب هستم.
          

            خیلی وقت ها خودمان را با بقیه مقایسه می‌کنیم ، دلمان میخواهد مثل فلانی این جوری باشیم یا این امکانات را داشته باشیم. 
وقتی برسیم به پذیرش خود واقعی مان ، آن موقع هست که میتوانیم با همین هایی که داریم ، بهترین خودمان را نشان دهیم. 

کرم داستان هم میخواست عکس خانوادگی خوبی بگیرند ، دنبال این بود که چکار کند شبیه به بقیه باشد، اما وقتی توانست خودشان را همان گونه بپذیرند ، عکس خانوادگی ای گرفتند که فقط از خانواده کرم ها برمی آید. 
من عاشق تصویرگری های کتاب شدم، تازه فهمیدم هویج ها تخت کرم ها هستند. لطفاً دست به هویج ها نزنید 😇