اصلا هم آن طور که پشت کتاب نوشته است، این رمان بخش‌هایی ندارد که در انیمه هم نیامده است (یا طبق این نوشته "آنیمه"!). کلمه به کلمه‌اش عین فیلمش بود، با این تفاوت که دیگر خبری از آن موسیقی‌ها و تصاویر فوق‌العاده هم نبود‌. و حتی اگر نخواهم بگویم همه، اکثر حرف‌هایی که شخصیت‌ها در ذهنشان می‌زدند هم آقای شینکای در انیمه آورده بود و واقعا نمی‌فهمم فایده‌ی نوشتن این کتاب چه بوده. 
البته شاید خواندنش یک فایده برای من داشت و این که مستقل از زیبایی‌های انیمه‌اش این دفعه فقط داستان را دیدم. و نقطه قوت ماکوتا شینکای داستان‌گویی نیست:) عمق شخصیت‌ها زیاد نیست و به نظرم می‌شد از ایده‌ای به این خوبی داستان بهتری درآورد. 

پی‌نوشت: ۱. (یک ذره اسپویل که ارزشش رو نداشت کل یادداشت را پنهان کنم:)) انصافا پایانش هم می‌توانست بهتر باشد (هرچقدر که در انیمه "قشنگ" است). نه این که قهرمان داستان صرفا "زنده‌ماندن کسی را که دوست دارد، به شادی اکثریت مردم" و زیر آب رفتن توکیو ترجیح دهد. حداقل می‌توانست روی این که دنیا از اول همین طور بوده بیشتر مانور دهد.
۲. خواندن کتاب را پیشنهاد نمی‌کنم ولی به نظرم دیدن انیمه‌اش را از دست ندهید.