زنان فوق‌العاده زن‌هایی هستند که مردها وجودشان را نادیده می‌گیرند. در کارهای کشیش‌نشین کمک می‌کنند، چای درست می‌کنند، در کلیسا گل‌آرایی می‌کنند و با اعضای کسالت‌آور جماعت عبادت‌کنندگان، که خود کشیش‌ها حوصله‌شان را ندارند، هم‌صحبت می‌شوند. در اداره‌ها، آنها باز هم چای و قهوه درست می‌کنند و کارهای خسته‌کننده‌ای مثل تهیۀ نمایۀ کتاب و نمونه‌خوانی و بایگانی را انجام می‌دهند. نیازهای جنسی‌شان را پنهان می‌کنند و معتقدند نباید اجازه داد چنین احساساتی خودشان را نشان بدهد. اما زن‌هایی که آشکارا جاذبۀ جنسی دارند به نظر نمی‌رسد زنان فوق‌العاده‌ای باشند و این‌طور زن‌ها لازم نیست ازخودگذشتگی کنند و خودشان را با کارهایی مثل شستن ظرف‌ها یا دوختن پرده به زحمت بیندازند.

| اثری شگفت‌انگیز که به ما یادآوری می‌کند انزوا ممکن است انتخاب خود فرد باشد، نیز اثری یادآور اینکه می‌توان آفرینش رمانی زنده و پرتحرک را به‌تمامی به قلمرو آن فضیلت ارتجاعی، یعنی بردباری زنانه، محدود کرد. (جان آپدایک)


http://www.bookcity.org/detail/29513/root/books
1401/01/08
        

          امتیاز واقعی این کتاب بنظرم ۳.۵ هست.
شخصیت اصلی کتاب یک خانم میانسال مجرد هست که در سالهای میانی قرن بیستم در لندن زندگی می‌کنه و عضو فعال یک کلیسای آنگلیکنه.
قلم نویسنده طنز جالبی داره و ارتباطات آدما با هم در طول داستان این کشش رو ایجاد می‌کنه که تا آخر بخونیمش.
پایان داستان خیلی یهویی بود، هرچند که آنچه معمولا در انتهای رمان‌های این چنینی انتظار میره نبود و همین امتیاز مثبت برای کتابه.

        

          واقعا کتاب جذابی بود برای من،  انگار زنانی مثل شخصیت اول فیلم رو همه جا دیدم و یک جاهایی خودم هم چنین دختری بودم،  نگاه میکنم به فضای داستان که مردها چطور دور دختر می‌پلکند ولی او را نمی‌خواهند آرامشی که دور هاله‌اش را گرفته می‌خواهند.  به او نزدیک می‌شوند و از روی احساساتش که آنها را بروز نمی‌دهد رد می‌شوند. 
        

          زیادی معمولی بود  زنان فوق العاده تصویر زنانی بود که در آرزوی ازدواج با مردان هستند اما هیچ وقت دیده نمی‌شوند 
        

          زنان فوق‌العاده قبل از هر چیزی یه اثر متفاوته.
یه رمان کلاسیک انگلیسی، اما نه با فضای مرسوم کتاب‌های کلاسیک. اینجا دیگه دخترهایی رو نمی‌بینیم که تمام هم و غمشون ازدواج و زدن مخ پسرها باشه، مهمونی‌های رسمی عصرانه و مجالس رقص توی این کتاب دیده نمی‌شه و کلا فضا، فضای افراد مذهبیه.
من با کتاب همراه شدم، اما چیزی نیست که هر کسی خوشش بیاد. یک مقدار هم کتاب من رو یاد "چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم" انداخت، به خاطر شکل روایت راوی.
        

          چهارمین ستاره این کتاب، برای جذابیت داستان یا نوشتار و ادبیات خیلی ویژه‌اش نیست؛ بلکه برای احساس همزادپنداری با «زنان فوق‌العاده» کتابه که نه از نظر علمی و فنی و حرفه‌ای خیلی قوی‌ هستن و نه از نظر عاطفی و جذابیت‌های اروتیک
توجه غیر رومانتیک به زنانی این چنین برای ادبیات زنان بسیار لازم بود
        

          زنان فوق العاده درباره زنانی است که ازدواج نکرده اند، احساسات را در خود سرکوب کرده‌اند و همیشه به نیاز دیگران بیش از نیازهای خودشان پاسخگو بوده‌اند.
زنانی که همیشه خواسته اند به دیگران کمک کنند، گره ای را باز کنند و از خود برای راحتی دیگران بگذرند.
زنانی که مدتهاست خودشان را فراموش کرده‌اند و هیچ حواسشان نیست قلبی در سینه دارند که دلش می‌خواهد یک بار هم که شده تنها برای خودش بتپد . قلبی که از دوست داشتن دیگران و فراموش کردن خود خسته شده است و می‌خواهد اندکی هم که شده دست از این فوق العاده بودن بردارد....