خواندن این کتاب طول کشید و بین مطالعات فاصله افتاد و به علت همین عدم پیوستگی مطالعه شاید خیلی خوب نتوانستم به کتاب اشراف پیدا کنم اما با این حال یادداشت های مورد نیازم را برداشتم و می توانم در مورد کل کتاب هم کمی اظهار نظر کنم.

در کتاب مسئله آفرینش و انتخاب و معاد انسان مطرح شده است وپیرامون آن کمی توضیح داده شده است.

این کتاب هم مثل بقیه کتاب های معارف قرآن است و همان رویکرد را دارد اما به نسبت دو کتاب قبلی کمتر از مباحث عقلی وفلسفی در آن استفاده شده است و البته مباحث روانشناسی و ... هم در آن راه یافته است. 

مسئله انتخاب و اختیار و شرایط آن، مبحث نویی بود که در بقیه جاها ندیده بودم آن را و برایم جذابیت داشت. 

خواندن کتاب برای دوره دوم دبیرستان به بعد مناسب است اما چون مباحث کمی علمی است و متناسب با فضای علمی نگاشته شده است، شاید کمی جذابیت نداشته باشد و دانشجو ها با آن راحت تر ارتباط برقرار کنند.
        

          بسم الله 
سودمندترین علم، شناخت انسانه
هر تحولی، هر پیشرفتی، هر خلاقیت و نوآوری ای با شناخت انسان شروع میشه؛ نیاز های انسان و ظرفیت های انسان مبدأ هر حرکتیه. 
این کتاب مبتنی بر قرآن شما رو به انسان شناسی دینی وارد می‌کنه و جنبه های مهمی از انسان رو به شما معرفی می‌کنه. 
از دست ندید! 
        

          در ادامۀ مطالعۀ دورۀ معارف قرآن مرحوم مصباح یزدی، به بخش «انسان‌شناسی» رسیدم. در این بخش از دورۀ تفسیر موضوعی آن مرحوم، به بررسی انسان پرداخته شده. در ابتدا، کلّیّاتی برای مخاطب شده، از جمله انواع انسان‌شناسی که در مطالعات علمی جریان دارد. در ادامه، نویسنده به بررسی انسان و ابعادی از وی می‌پردازد؛ مانند آفرینش انسان در قرآن و خلافت الهی که در قرآن دربارۀ انسان بیان شده.
از مباحث مهمی که دربارۀ انسان وجود دارد، بحث اختیار است. آیا انسان مجبور است یا مُختار؟ در این کتاب، پس از ردّ جبر و اثبات اختیار و پاسخ به شبهه‌هایی که دربارۀ اختیارِ انسان وجود دارد، به معیار و شرائط اختیار پرداخته شده. نکتۀ جالب دربارۀ این کتاب آن است که نویسنده در هنگام بحث دربارۀ تعارض عوامل و معیارهای انتخاب انسان در تصمیم‌های زندگی، این را اثبات کرده که انسان برای یک انتخاب صحیح، باید علم و معرفت دربارۀ مبدأ و مقصد خویش به دست آورد. در این بیان، معرف به مبدأ عبارت است از «خداشناسی» و معرف به مقصد یعنی «معادشناسی». از آنجا که نویسنده در ابتدای دورۀ معارف قرآن بحث «خداشناسی» را شروع و به اتمام رسانده بود، در اینجا، تنها به بحث معادشناسی می‌پردازد.
این کتاب نیز مانند مجلّدات پیشینِ دورۀ معارف قرآن مرحوم مصباح یزدی به‌غایت مفید است و مطالعۀ آن بسیار سودمند و شیرین.