بار دیگر موسم حج شد و وقت انس و معاشقه من با سفرنامه های حج؛ دود کبابی به ضرورت، با مصداقی از «وصف العیش، نصف العیش»، و «ماشاالله کان» اما بی شک این یکی از بهترین سفرنامه های حج است که من خوانده ام. اگر نگویم بهترین، لطیف، پر نکته، ژرف نگر، باروح، موعظه آمیز، گویا، و همراه با هنرمندی های ادیبانه؛ از قبیل زیبایی قلم، همراهی طنز، اشتمال بر تصویر، آمیختگی به خیال، و...خلاصه این که؛ دو، سه روزی مرا در هنگام بیداری های پیش از خواب، مست و دلاویز خود ساخت.