"یکی از بزرگترین پارادوکس های دوران ما این است که تندروها بسیار بیشتر از میانه‌روها فعالند و حضور پررنگی در زندگی دارند. زمانی که در فعالیت‌های مدنی و اجتماعی شرکت نمیکنیم، به شکل فزاینده‌ای منزوی میشویم و درنتیجه بی تفاوتی روی میدهد." 

قبلا از خانم الیف شافاک کتابی نخوندم اما این کتاب باعث شد درباره بقیه کتابهای ایشون کنجکاو بشم.
از مسائل مختلفی صحبت میشه که بسیاری از اونها رو میتونیم به راحتی در جامعه خودمون درک کنیم. 
الیف شافاک از نیروی خودی یا بیگانه صحبت میکنه و تفرقه ایجاد شده بین آدمها و نتایج نامطلوب اون.

"گروهها و طایفه‌ها و جوامع و ملل، تا زمانی که وجود دارند باید به شکل یک مجموعه، موجوداتی ناهمگون، متنوع و پرتحرک باشند که به طور مستمر رشد کنند، تغییرات را بپذیرند و خود را با متغیرها وفق دهند."

همینطور از نیروی خشم و جهت دهی درست اون صحبت میکنه.

"اگر راهی برای تبدیل خشم به نیرویی سازنده‌تر، خونسردتر اما نه لزوما ملایمتر پیدا نکنیم، احتمالش هست به شکل بسیاز نابودکننده ای کورکورانه شود و تمامی ساختمانها و پلها و ارتباطات انسانی را بسوزاند و یک چرخه معیوب بسازد که در آن خشونت، خشونت بیشتری را به همراه می آورد. ما نمیتوانیم اجازه وقوع چنین چیزی را بدهیم."

اگر به مسائل اجتماعی علاقه‌مند هستید، پیشنهاد میکنم این کتاب رو بخونید.
          

            الیف شافاک در کتاب «فرزانگی در عصر تفرقه» به مشکلات انسان و جوامع امروزی پرداخته که علی‌رغم خوش‌بینی زیادی که در پنجاه-شصت سال گذشته وجود داشت برای بهتر شدن زندگی اینطور نشد، البته که پیشرفت تکنولوژی و علم باعث سهولت زندگی شد، اما آیا باعث آرامش ذهنی بیشتر اونطوری که انتظار می‌رفت هم شد؟ کتاب به بخش‌های مختلفی تقسیم شده و در هر بخش توجه خودش رو به موضوعی داده. مثلا خشم، خودشیفتگی، اضطراب و دانش و اطلاعات و ...ه
کتاب کوتاه و روانه و خوندنش جالب و مفیده هرچند ممکنه حرف عجیب و غریبی نزنه اما تلنگر حتما خواهد زد.ه