دیروز کتاب عشق خامه ای را شروع کردم.چه قدر اسم جذاب و خوشمزه ای بود!دلم را صابون زده بودم برای اثری که روی جلدش نوشته شده "داستان بلند طنز" به چاپ چهارم رسیده بود.
  به نام خدایی گفتم و با یک لبخند شیک و مجلسی و یک آب نبات با طعم قهوه گوشه ی لُپ، کتاب عشق خامه ای را باز کردم.
کتاب پر بود از کلمات و اصطلاحات آشنا و نا آشنا،زبان طنز بود و  نویسنده تاکید داشت برای تداعی معانی از هر چیزی تصویر بسازد.
 یک جمله طولانی می گفت تا آخرش  کمی گوشه لب به بالا کش بیاید.
انگار روبروی صحنه ای بودم که تنها بازیگرش هر شامورتی بازی  بلد است درمی آورد تا صدای خنده حضار در سالن را بشنود. 
۴،۵ صفحه اول را با دقتی برابر مو را از ماست بیرون کشیدن، خواندم.حتی برای فهمیدن همه چیز، بعضی بخش ها را چند بار خواندم.
گفتم نکند شوخی نهفته ای آن وسطها از دستم در رفته و لذت کافی را نبرده باشم!
۱۰ صفحه بعدی ماجرای کتاب را فهمیدم و ۴۰ صفحه بعدی را تندتر خواندم. همین حدود بود که  دست نویسنده رو شد! یعنی می شد حدس زد آخر و عاقبت کار به کجا می کشد و قرار است به چه چیز بخندم!
در فضای آشفته و مبهمی که از وضعیت یک خانواده داشتیم، باید از لا به لای دیالوگ های پیچیده و کنایه های کلامی و تمثیلات عجیب و غریب می خندیدم!
این اتفاق برای اثری که برچسب طنز می خورد،خوش آیند نیست؛حدس تکنیک کتاب  برای خنداندن مخاطب.
از طرف دیگر فضای منطقی داستان مبهم بود. 
( این کتاب را حتما بخوانید. در عالم کتابخوانی هم مثل عالم تعلیم و تربیت ،اصلِ ادب از که آموختی ...صادق است)
من با لب آویزان و خط بین دو ابرو ،مثل چرخی که باد خالی کرده و لنگ می زند، خودم را ۱۷۳ صفحه کشاندم.
دیگر از ته لبخند اول کتاب هم خبری نبود.
می خوانم که ببینم آخر این همه بگیر و ببندد و اطناب برای خنده‌ی زورکی خواننده ،ازدواج سر می گیرد یا نه!

عشق خامه ای که تمام شد به این سوال فلسفی فکر کردم اگر زمان مطالعه برای این کتاب را در یک کفه و برداشت محتوایی یا فرهنگی یا سرگرمی را در کفه دیگر بگذارم کدام سنگین تر است!
جوابش را حدس بزنید!
مخاطب کتاب نوجوان ۱۵ تا ۱۸ سال

https://eitaa.com/vazhband