کتابی کم حجم ولی پر محتوا مهمترین وشاید تنها حرف این کتاب نوعی دیگر دیدن است ان هم از زبان شریعتی بزرگ
        

          محتوا عالیه
بیان ستم گری های تاریخ در غالب گفتگو با اجساد مدفون در نزدیکی های اهرام ثلاثه
        

          قبلا که اسم کتاب را شنیده بودم، فکر میکردم نامه خطاب به برادر خود دکتر یا مثلا دوست صمیمیش نوشته شده، امّا نامه خطاب به بردگانی نوشته که اهرام ثلاثه‌ی مصر را ساخته‌اند. البته شاید بگویید آخر کدام برادری؟! پاسخ دکتر این است:«راست است که من از سرزمینی آمده‌ام و آن‌ها از سرزمینی دیگر، من از نژادی و آن‌ها از نژادی، امّا این‌ها تقسیم‌بندی‌های پلیدی است تا انسان را قطعه قطعه کنند و خویشاوندان را بیگانه بنمایند و بیگانگان را خویشاوند. امّا من بیرون از این تقسیم‌بندی‌ها از این سلسله و نژادم و خویشاوند و همدردشان.» [از متن کتاب] 
مضمون این کتاب هم مثل مضمون بسیاری از آثار دیگر شریعتی، «بازگشت به فرهنگی غنی اسلامی» است. گرچه خود چنین دعوتی برای مردمی که خود مسلمان هستند، کمی عجیب به نظر می‌رسد امّا قرآن هم چنین دعوت‌های عجیبی داشته:« یا أیها الذین آمنوا، ءامِنوا» خلاصه‌ی محتوای کتاب هم این است که آقایون گول زرق و برق برج و باروها و نمادهای تمدن غربی را نخورید! اگر کمی غور کنید و اندیشه و تاریخ را بالا و پایین کنید، تمام این‌ها را اسناد ظلم و ستم‌ها خواهید دانست. 
چیز جالب دیگری که درباره‌ی شریعتی متوجه شدم، هم تکثر سفرهای مختلفی است که رفته و هم تنوع کتاب‌های مختلفی است که خوانده! فکر میکردم نهایتا یک فرانسه‌ای رفته و درسی خوانده و بازگشته! امّا این طور که خودش روایت می‌کند، خیلی دنیا دیده‌تر از این حرف‌هاست و برایم جالب است که تمام این این‌طرف و آن‌طرف‌شدن‌ها باعث نشده که سنت اسلامی ایرانی دیار خودش را فراموش کند و به آن پشت پا بزند!
چیزی که جای خالی آن در کتاب‌های شریعتی حس می‌شود و مدام باعث می‌شود نتوانم به آن پنج ستاره‌ی کامل بدهم، فقدان یک دستگاه فلسفی در پست تحلیل‌های اوست. شریعتی بدون تردید از روزگار خودش بسی جلوتر بوده و همین باعث غربتش بوده. امروزه هم هنوز که هنوز است، کتاب‌هایش حرف برای گفتن دارد، امّا بدون بهره‌مند بودن از استدلال‌های متقن عقلی و یک جهان‌بینی فلسفی، چه قدر خواندن این کتاب‌ها می‌تواند مفید باشد؟ نمی دانم ...
        

          ﷽
در خوش قلمی که شکی نیست. شریعتی نامه ای خطاب به یک برده که در ساخت اهرام مصر نقش داشته، این را نوشته.
از ظلم پنج هزار سال پیش گفته و مسیری که او دنبال کرده برای از میان بردن بردگی و امثال آن.
نقش کنفسیوس و بودا، زرتشت و برهما، اشکالات اینها
ظهور پیامبر اسلام، اعجازی به نام علی
و بردگی امروزی...

امانتی از سبای عزیز
        

          خیلی ها خواستند به  نحوی به دکتر شریعتی بگویند آری این چنین شد برادر  . اما واقعا آگاهی از چگونه  بود هم برای همه لازم است. 
        

          با چشم‌هایی که از بی‌خوابی می‌سوخت از در باب‌الجواد خارج شدم و به کتابفروشی حرم رفتم. هنوز آفتاب نزده بود و کتابفروشی بر خلاف هرجای دیگر حرم خلوت خلوت بود. گشتم دنبالی کتابی که تا ساعت 6 و باز شدن دفتر نذورات بیدارم نگه دارد و این کتاب را یافتم. کم حجم و به ظاهر خواندنی و همانجا بر یک صندلی چوب نشستم و خواندمش.

راستش آنچه توقع داشتم نبود. اگرچه خلاصه بود اما ملولم کرد و اگرچه قصد داشت جذاب باشد، جذبم نکرد. حرف‌هایی کلیشه‌ای و تکراری. با این حال تجربه دلچسبی بود از صبح خواب آلود یک روز شهریوری که با کتاب به سر شد.
        

          این سخنرانی را الان هم بشنوم موهایم سیخ می‌شود. حالا که تمام مقدسات را به خاک سپردم احساس می‌کنم اگر دوباره صدای شریعتی را مخصوصا در این سخنرانی بشنوم مقدسات مثل زامبی دست خشکیده‌شان را از خاک بر می‌کشند و دنبالم می‌گردند.
جوانی بود و جاهلی و قلم مسحور کننده علی شریعتی. هنوز بعد سالها اتهامهای دیگران به شخصیتش را قبول ندارم. علی شریعتی با تمام نواقص اندیشه‌اش انسان آزاده‌ای بود و تمام زندگیش را وقف عقایدش کرد.