به نام او

برای دومین بار خواندمش، بی‌تعارف مثنوی ضعیفی است البته اگر منصفانه‌تر نگاه کنیم چند بیت و فراز خوب دارد که به‌خاطرسپردنی‌ست ولی اینکه شاعری امروزین (با همه ابتلائاتی که این روز و روزگار دارد) بخواهد در شعرش سخنان حکمت‌آمیز بگوید به‌جای آنکه نتیجه‌ای درخور ارائه دهد ممکن است شعرش برای مخاطب ادب‌آشنا خنده‌آور باشد. سایه این شعر را در چندین مرحله طی سالهای مختلف در وزن مثنوی معنوی سروده است و بیشتر یک ذوق‌آزمایی‌ست. قیصر امین‌پور در مثنوی کوتاهی نمونه درخشانی از این‌شکل ذوق‌آزمایی را ارائه کرده با اینکه وزن آن مثنوی با شعر مولانا متفاوت است ولی یک بازآفرینی موفق و زیبا از یک نماد عرفانی ریشه‌دار در ادبیات فارسی است. نی‌نامه قیصر با این بیت شروع می‌شود:
خوشا از دل نم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن