مُعزه یا به گفته‌ای معزا، گربه حضرت محمد بوده است. در سفری گربه سیاه و سفید حبشی که مشغول شیر دادن به بچه هایش بوده سر راه سربازان اسلام قرار می‌گیرد و باعث می‌شود که سربازان مسیر خود را از آنجا منحرف کنند. نام او را معزا می‌گذارند. نقل شده که حضرت پیامبر این گربه را بسیار دوست می‌داشتند، روزی گربه روی آستین ایشان می‌خوابد و پیامبر دلش نمی‌آید تا گربه را بیدار کند، در نتیجه سر آستین پیراهن خود را می‌بُرد و بدان‌گونه از سر جای خود بلند می‌شوند بدون آنکه گربه را بیدار کرده باشند. طبق باورهای کهن مردم شرق، گربه، خاله ی شیر است و یا برخی می‌گویند که گربه از عطسه‌کردن شیر به وجود آمده است. روایت های بسیاری نقل شده که حضرت پیامبر به گربه ها علاقه داشتند و بزرگان دینی گفته اند که《 دوست داشتن گربه ها ناشی از ایمان است.》

در نظر مادرم من هنوز بچه کوچکی بودم که خیلی چیزها را باید یاد بگیرد. اما به نظر من لازم نبود که خیلی یاد بگیرم، چیزی که لازم است این است که بیشتر زندگی کرده و تجربه کسب کنم

وقتی که روبرویم رفتگر پارک را دیدم که برگ‌ها را به سمت خاک‌ها جارو می‌کرد اول خوشحال شدم و بعد ناگهان دیدم او برگ‌ها را داخل کیسه‌ای که در دستش دارد می‌ریزد انگار که برگ‌ها هم از دست انسان‌ها قادر نیستند وضعیت خود یعنی خاک برگردند.

شاید هم رویا از همه چیز مهم تر باشد. انسانی که در مقابل احساساتش مبارزه می‌کند و به غار ناچاری پناه می‌برد و در رویا می‌بیند که صاحب قلعه شده و مبارزه را از همان جا آغاز می‌کند.