درسته که دیوید آلموند رو روی چشمم می‌ذارم ولی این کتابش اون‌قدر 《وااااااو》 نبود. شاید به‌خاطر اینه که انتظار من از این نویسنده خیلی بالاست. اما اگر بخوام منصفانه بگم موضوع انتخاب شده گرچه موضوعی تکراریه اما پرداخت بهش خیلی خیلی دقیق هست و کمتر کسی اینقدر تمیز و درست سراغ خشونت و دروغ‌های رسانه در زمان جنگ رفته. پس باز هم توی این کتاب آلموند من رو ناامید نکرد از نوشتارش. گاهی شگفت‌زده‌‌م می‌کرد و باعث می‌شد تحسینش کنم. اما چاشنی هیجانش کم و پایان بندیش معلق بود.
        

          از جنگ گفتن آن هم در این روزها کار مهمی است. نویسنده در این کتاب بلر و بوش را به خاطر جنگی که در عراق راه انداختند و باقی کشورها را به خاطر کشتاری که در شورشهایشان رقم زده اند به باد انتقاد گرفته و اثرات این جنگها را بر مردم به خصوص نوجوانان به تصویر کشیده تست.
        

          خیلی کتاب خشنی بود :{

کتابی نیست که به نوجوون ها توصیه کنم که بخونن!! ...