میاسای از آموختن یَک زمان ، ز دانش میفگن دل اندر گُمان چه گویی که فامِ خِرد توختم ، همه هرچه بایِستم آموختم یَکی نغزبازی کند روزْگار ، که بنشانَدت پیشِِ آموزْگار!

همه سربسر دستِ نیکی برید جهانِ جهان را به بَد نسپَرید!

کسی را که کوتاه باشد خرد، به دین نیاگان خود ننگرد!