از کارهای یهویی بیش از این هم نمیشه انتظار داشت ولی مشکل اصلی توی بی اسم و رسم بودن خود کتابچه و خاطره‌گوهای اون بود.
روایات و سخنانی هم که صفحه‌ی بعد از هر خاطره بود؛ کاملا بی‌ربط به خاطره بود. اینجوری هم نیست که بگیم هیچ حرفی در این مورد بزرگان ما نزدن که بخواد توی این صفحه نوشته بشه.
مثلا بعد خاطره‌ی مربوط به فساد درون سیستمی، نوشتن صحبت‌های حضرت آقا در مورد زندان چه ربطی داره؟! مگه ایشون در مورد این مسئله سخنرانی نداشتن که اینجوری نوشتن؟!
          

            این کتاب رو می‌شه این‌طور صدا زد:
چشم‌گردکننده
هِی آهِ حسرت درآور
موجباتِ زدن با کف دست به ناحیه‌ی فوقانی پیشانی
مرواریدهای بی‌رنگ درآور
سگرمه در هم فروکن
موجبات پوشاندن صورت با دو دست
غمگین
غمگین
غمگین...