عجب کتابی بود ،یه نفس خوندمش ،یک پلیسی جذاب و پرکشش و بی نقص و در بعضی جاها دلهره آور.
داستان از جایی شروع میشه که دختری به نام سایکا بعد از ازدواج و بچه دار شدنش توی یک دورهمی ،دوست پسر دوران نوجوانیش رو میبینه و چندروز بعد طی قرار ملاقاتی ازش میخواد برای کشف راز خونه ای که پدرش قبل از مرگ به اونجا میرفته همراهمیش کنه،سایکا بخشی از خاطرات کودکی خودش رو از دست داده و بین اون خونه و از دست دادن خاطرات کودکیش همبستگی ای رو میبینه،سایکا که با کودک خودش بد رفتاری داشته حس میکنه رازی در کودکیش بوده که باعث این رفتارش هست پس با دوستش راهی این سفر میشه تا به راز خونه و علت فراموشی سایکا پی ببرند.⁦ʕ´•ᴥ•`ʔ⁩
          

            مردمان آسیای شرقی خیلی متفاوت از باقی جهانند
یک تصویر ارام و ماشینی دارن و تو همش تصور میکنی مردمانی ب قاعده ارام بدون پیچیدگی هستن. ولی وقتی ازشون کتاب یا فیلم جنایی معمایی و یا ترسناک میخونی یا میبینی به خودت میگی اینا همون مردمان ارامن؟؟؟ 
کتاب خیلی داستان فوق العاده ای نداره اما خیلی راحت زمانت رو پر میکنه و تا اخر میخونیش .کشش ب پایان رسوندن رو داره. بیشتر از سه امتیاز نداشت..
همچنان سه ساعت دیالیز مامان ب لطف این کتاب راحت تر گذشت.
          

            همه ی ما کم و بیش چیزهای اندکی از خاطرات قبل از دوران مدرسه رو به یاد میاریم. خاطراتی که هر چند محو و کم هستن ولی وجود دارند. حالا فرض کنین دختری باشین که هیییچ خاطره ای از دوران قبل از مدرسه ندارین و حتی در آلبوم خانوادگی تان هیچ عکسی از آن زمان دیده نمیشود. 
سایاکا دختریست که حتی در کودکی همیشه سردرگم بوده که چرا هیچ چیزی از دوران قبل مدرسه به یاد نمی آورد و هر بار سوال میکرده پدر و مادر توجیه میکردن تا اینکه سالها بعد از مرگ مادر، پدر هم میمیرد و کلید خانه ای را برجا میگذارد که سایاکا همراه دوست دوران نوجوانیش به آنجا میروند تا رازهای دوران گذشته را کشف کنند. 
اگر مثل من به کتابهای معمایی علاقه داشته باشین به احتمال زیادی این کتاب رو میپسندین. کشش داستان فوق العاده بود و مدام میخواستم ببینم چه اتفاقی میفته.

          

            کتاب خوبی بود. تقریبا ۲۰ درصد اول کتاب برام جذابیت نداشت اما باقی کتاب رو بی وقفه خوندم و کشش لازم رو در خودش داشت. ژانر کتاب کاراگاهی و رازآلود هست.

داستان درباره دختری به نام سایاکا هست. دختری که ازدواج کرده و فرزندی داره و مدتی میشه که پدرش از دنیا رفته. سایاکا نمیتونه باور کنه مرگ پدرش طبیعی بوده چون اون رو در حال رفت و آمدهای عجیبی دیده که پدرش هیچوقت توضیحی درموردشون نداده. پس با یک کلید و نقشه‌ای که از وسایل پدرش به جا مونده، به سراغ دوست قدیمیش در دوران تحصیلش میره و ازش میخواد بهش کمک کنه تا راز کلید و خانه نشانه گذاری شده در نقشه رو بفهمه. اما دلیلش برای رفتن به اون خونه، فقط راز مرگ پدرش نیست. بلکه کودکی فراموش شده سایاکا نیز هست. اولین خاطره سایاکا مربوط به اولین روز مدرسه در کنار مادرش هست اما قبل از اون رو به خاطر نداره. تنها چیزهایی رو از اون دوره میدونه که پدر و مادرش براش تعریف کردن اما نیاز داره درباره گذشته خودش بیشتر بفهمه تا دلیل یکسری اتفاقات در زندگیش رو متوجه بشه. پس به همراه پسری که زمانی اون رو دوست داشت، راهی خانهٔ عجیب میشه.

در طول داستان حدسهای زیادی زدم که بعضیشون درست از آب دراومدن. از این نظر داستان به دلم نشست چون این یعنی نویسنده سرنخ‌هایی در داستان قرار داده تا مخاطب رو با خودش همراه کنه. از اون داستانهایی نیست که بخواد همه جوابهارو خودش بهتون بده؛ شما هم میتونید حدس بزنید و شاهد درست از آب دراومدنش باشید. من جاهایی که درست حدس زده بودم هم غافلگیر میشدم. روی روشی که برای رسیدن به هر حقیقت طی میشه درست و حسابی کار شده.
پایان معقولی داشت و جواب سوالات هم داده شد.
ترجمه هم روان هست و از مترجم کتاب و نشر قطره تشکر میکنم.
پیشنهاد میکنم اگر به این ژانرها علاقه دارید، بخونیدش.