نگارنده در کتاب حاضر با رهیافتی خاص به معضلات فلسفی علوم انسانی پرداخته است همچنین از تحلیل فلسفی به مباحث فلسفه ی علوم اجتماعی می پردازد. نگارنده خاطرنشان می کند: "تحلیل های ما شکل دیالکتیکی تفکر را به کار بسته اند. در رهیافت دیالکتیکی، تفاوت ها به گونه ای مطلق دریافت نمی گردند و روابط آن ها از نوع آنتاگونیستی مفرط نیست. در حقیقت، در نظرگاه دیالکتیکی، آلترناتیوها، ضمن رقابت صادقانه برابر یک دیگر، صرفا به ظاهر، حکم یک "دیگر" تمام عیار، را دارند. آن ها در واقع عمیقا به هم متصل اند و تقابل آن ها آشکار می کند که چگونه این تفاوت ها را باید تفسیر کرد و از مرز آن ها عبور کرد (عبور کردن نه به معنای پاک کردن صورت مسئله، بلکه به مثابه ی قرار دادن آن ها داخل یک چارچوب بزرگتر). رقابت جایگزین هایی که در گام اول نفی هر نوع امکانی دیگر را متبادر می کردند هم اکنون می تواند به نظرگاهی فراخ تر جایگزین شود که ارزش جایگاه های اولیه را می شناسد ولی از آن ها فراتر می رود". مباحث کتاب عبارت اند از: "آیا برای شناخت کسی باید [در جای او یا شبیه] او باشیم؟"، "آیا برای این که خودمان باشیم به دیگران نیاز داریم؟"، "آیا فرهنگ یا جامعه، ما را این گونه که هستیم ساخته است"، "آیا باید بنا را بر این بگذاریم که دیگران عقلانی هستند؟"، "آیا باید دیگران را در قالب ذهن و زبان خود آن ها بشناسیم"، "آیا معنای رفتار دیگران، منظور خود آنان از آن رفتار است؟"، "آیا شناخت ما از دیگران اساسا تاریخی است؟"، "آیا داستان زندگی را می سازیم یا می سرائیم؟"، "آیا می توانیم دیگران را به طور عینی بشناسیم؟".