جوهره و فلسفه بنیادین کتاب جاده شخصیت اثر دیوید بروکس، دعوت خواننده، به عنوان عضوی از جامعه بشری، به تجدید نظر در نگاهی است که به خویشتن دارد. این اثر، کتابی مسحور کننده و امیدبخش است که در عمق وجودتان نفوذ می کند.در کتاب جاده شخصیت (The Road to Character) که از پرفروش های نیویورک تایمز نیز بوده است، بروکس با به کمال رساندن رویکرد کتاب پیشین خود و افزودن نقاط قوتی به راهبرد روایی اش، از جمله جایگزین کردن شخصیت های خیالی و فرضی با افراد حقیقی و شخصیت های سرشناس، تحسین و تایید منتقدان را به خود جلب کرد.دیوید بروکس (David Brooks) ما را به نگاهی دوباره به سویه فراموش  شده مان فرا می خواند و در این راه "فروتنی" را به عنوان صفتی کلیدی برمی شمارد، و این نه صرفاً به معنی فروتنی پیشه  کردن در برابر دیگر مردمان، که به معنی پذیرش درونی ضعف ها، کاستی ها و نقصان هایی است که بخشی ناگزیر از ذات آدمی محسوب می گردند و هر انسانی برای دستیابی به شخصیتی قدرتمند و تزلزل  ناپذیر نخست نیاز دارد که این ضعف ها را به رسمیت بشناسد و سپس به مواجهه با آن ها برخیزد.کتاب جاده شخصیت اگر قرار باشد با اتکا به توضیحی چند صفحه ای از محتوای آن و یا تورق سرسری آن مورد قضاوت قرار گیرد، ممکن است برای بخشی از مخاطبان، کهنه و کسالت آور جلوه کند. با پیش فرضی بدبینانه و منتقدانه، به نظر می رسد نویسند? کتاب لحنی موعظه گونه دارد و تلاش می کند مشتی پند و  اندرز کلیشه ای به خوانندگان بداقبالش قالب کند. اما به اعتقاد نگارند? این سطور، تکراری و حتی کلیشه ای بودن یک مفهوم یا مطلب، مستقل از میزان درستی، سودمندی و ارزش آن است.این نکت? کلیدی به ویژه زمانی اهمیتی چند برابر می یابد که میزان تأثیر و  کارآمدی آن مسئله کلیشه ای در زمانی بحرانی رخ نشان دهد، مانند توصیه های ایمنی ابتدای پرواز که هر بار به شکلی کسالت بار توسط خدم? هواپیما با بی میلی توضیح داده می شوند و مسافران عموماً با بی حوصلگی از آن روی برمی گردانند، اما در موقعیت نادر و کمیاب بروز فاجعه است که اهمیت آن ها آشکار می شود و در این شرایط که به معنی واقعی کلمه پای مرگ و زندگی در میان است، با اتکا به همین راهکارهای کلیشه ای، امکان نجات و رهایی وجود خواهد داشت.