بهم وایب هوای مه‌‌گرفته و بارون و چوب نم‌دار رو می‌ده. و اینکه دو بازه‌ی زمانی متفاوت رو توی این کتاب دنبال می‌کنیم، برام جالب بود. =)
        

          یکی از ارزشمند ترین رمان هایی که توی عمرم خوندم؛ یکی از رمان هاییه که به قولِ فضای مجازی خیلی "آندِررِیتِده" و به اندازه‌ای که باید ازش تعریف و بهش توجه نمیشه . شاید به این خاطر باشه که روندِ خیلی آرومی داره . اما گاهی اوقات زندگیِ انسان همینقدر آرومه . از اونجایی هم که این کتاب در مکتبِ رئالیسم یا همون واقع‌گرایانه هست باید بگم که با عقل جور در میاد . کتابیه که ترکیبِ خاصی از احساسِ غم و شادی رو میتونی باهاش تجربه کنی . یادمه توی نمایشگاهِ کتابِ مدرسه بهش برخوردم بعد از اینکه ماه ها پیش در اپِ طاقچه چشمم بهش افتاد اما به خریدنش شک داشتم . اما وقتی در مدرسه دیدمش و دیدم یک خانمی که اونجا بود کلی ازش تعریف کرد ، میدونستم باید بخونمش . از همون لحظه‌ای که اولین صفحه‌ی اولین فصلِ این کتاب رو خوندم ارتباطِ عمیقی با کتاب رو حس کردم . اینکه دو داستانِ موازی با آدم های مختلف در بازه های زمانی مختلف روایت میشن خیلی برام جالب بود و از اونجایی که دوست دارم نویسنده بشم باید بیشتر به این تکنیک بپردازم . از پلات توئیستِ کتاب هم که نگم براتون‌‌.. (در واقع نمیشه گفت پلات توئیست ولی خب..) 
+حتی نوشتنِ این ریویو باعث شد دلم برای این کتاب تنگ بشه و دلم بخواد دوباره از اول بخونمش..
        

          <<گاهی دنبال این نیستی که همه چیز عالی باشه،گاهی به اندازه بودن میتونه بیشترین آرزوت باشه.>>
این جمله ای هستش که در اواخر کتاب نوشته شده و به نظرم نه‌ تنها برای شخصیت ها و داستان اصلی بلکه برای این کتاب هم صدق میکنه.
کتاب عالی نیست اما خوبه،به اندازه خوبه.
        

          کتاب خیلی جالبی بود.
داستان در مورد دو دختر یتیم هست که همزمان  داستان این دوتا رو باهم روایت میکنه و یک داستان متعلق به گذشته و دیگری متعلق به زمان حال است و داستان کم کم جلو می رود و این دو داستان باهم ارتباط پیدا میکنن.
        

          در این کتاب دو روایت داریم
یک روایت از دختری ایرلندی به نام"نیو" در سال ۱۹۲۰ هست که خانواده اش رو در یک آتش سوزی از دست میده و مجبوره بره یتیم خونه
و روایت دوم هم از سوی دختری به نام "مالی" در زمان حال هست که اون هم مادرش دیگه توانایی نگه داشتنش رو نداره و مجبوره پیش یه پدر و مادرخونده زندگی کنه و این دو روایت یه در یک جایی به هم متصل میشن:)
یه کمی نسبت به باقی کتاب های رئال،کسل کننده و یکنواخت بود.در کل خیلی نچسبید بهم☹️
        

          خب در مورد  این کتاب بگم که به نظرم داستان یک نواخت و بدون هیجانی داشت که واقعا یه جاهایی خسته کننده و حوصله سر بر میشد و تنها کنجکاوی ای که این داستان برای من داشت این بود که نیو(یکی از شخصیت های داستان )در آخر به کجا میره و تنها دلیل ادامه دادن کتاب هم همین بود و در کل زیاد از این کتاب خوشم نیومد
ولی امکان داره که بعضیا این کتاب رو بخونن و خیلی از نظرشون کتاب قشنگی باشه ولی به دل من نَنِشَست.
        

          این زیادی خوب بوددددد
        

          کتاب در دو داستان موازی، یکی مربوط به سال 1929 و دیگری در زمان حاضر روایت می‌شود. هرکدام از این دو داستانِ موازی، روایتِ مواجهه یک دختر یتیم با زندگی و آدم‌هاست. یکجاهایی آنقدر غمگین‌کننده بود که اگر کمی بیشتر ادامه پیدا می‌کرد، اشکم را در می‌آورد.
با اینحال، ریتم و اتفاقات اواخر داستان، اصلا با بقیه کتاب نمی‌خواند. دلم می‌‌خواست داستان همانقدر غم‌انگیز ادامه پیدا کند.
پ.ن.: هیچ معلوم نیست که مترجم با خودش چه فکری کرده که اسم اصلی کتاب، قطار یتیمان را تغییر داده به هیزم‌های خیس.
        

          کتابی فوق العاده که معنی واقعی زنگی رو در چند خط آخرش میشه فهمید، زندگی همیشه تکمیل نیست، قرار نیست بهترین پدر و مادر یا زندگی رو داشته باشیم و گاهی همین نقص ها زیبا ترش میکنه.
شخصیت اصلی کتاب در کودکی پدرش رو از دست میده و مادرش رهاش میکنه 
چند خانواده به سرپرستی میگیرنش ولی به دلیل اخلاق عجیب دختر نگهش نمیدارن
روزی دخترک کتابی رو از کتابخونه می‌دزده و برای جبران باید ۱۲۰ ساعت برای یک پیرزن نود و خورده ای ساله کار کنه
داستان در دو بازه ی زمانی حال و دهه ی کودکی پیرزن میگرده 
و سرنوشت پیرزن(ویوین) و دخترک به هم گره میخوره و می‌فهمن که هر دو گذشته های شبیه داشتن
قطعا خوندنش جزو واجباته پسسسس، امیدوارم بخونید و لذت ببرید
        

          بخونینش بچه‌ها ، بخونینش ..
خیلی کتاب قشنگی بود (: درباره زندگی یتیم ها ، روند آروم و جالبی داشت ، یجوری بود ، دوستش داشتم ، به عنوان یه کتاب داستانی رئال ، برای هر سنی عالیه! (:
        

          این کتاب ،یه کتاب عادی نیست .در واقع با بقیه ی رمانهای نوجوان فرق داره و واقعا غمگینه و باعث میشه بخوای گریه کنی :( و اینکه مثل بقیه ی کتابها همش خوشی و شادی نبود و داستان غمگینی بود برام جالب بود .
البته یه سری مشکلاتی هم داشت .مثلا داستان دوم که داستان نیِو یه یتیم توی جنگ جهانی دوم بود، یه کم بد تموم شد!و به نظرم میشد بهتر تموم شه .(منظورم خود ماجرای پایان داستان نیست بلکه نحوه ی به پایان رسوندنش هست)و جایی که حساس تر شده بود یهو تموم شد.
ولی دوستش داشتم .در کل به نظرم امتیاز ۳/۵ مناسب ترین امتیاز واسه این کتابه .

        

          همزمانی دو داستان  و نقاط اشتراکی که شخصیت هر دو داستان را به هم گره  میزنه جذابیت کتاب بود.