سوژه‌های رئالِ دست‌نخورده به معنای واقعی کلمه،  که بعضا به عقل جن نمی‌رسه (مثل سوژه داستان اول). قلم بی‌نهایت جذاب و گیرا، و استادانه در شخصیت‌پردازی. و یک جورایی این دو ویژگی از خود داستان‌ها جلو می‌زنه. کلا با داستان کوتاه میانه خوبی ندارم، چون تا داستان میاد شروع بشه تموم می‌شه، یا بهتر بگم، تموم نمی‌شه. در مورد این کتاب خاص، با توجه به نوع ارتباط و اشتراکات سوژه‌ها، به نظرم ظرفیت تبدیل‌شدن به یک رمان فوق‌العاده و البته پرزحمت رو داشت. به هر حال که افسوس دست چنین نویسنده‌ای از قلم کوتاه مانده. 
          

            داستان‌های کتاب از آن داستان‌هایی نبود که بنشینید برای یک نفر تعریف کنید، او هم با چشمان گرد منتظر باشد که بشنود بعدش چه می‌شود! در واقع گسترش داستان‌ها از نظر طولی تعلیق خاصی نداشت. اما چیزی که این کتاب را برای خواندن ارزشمند می‌کند فضاسازی خوب داستان‌هاست. نویسنده شما را در فضای تهران قدیم می‌برد و با شخصیت‌هایی در آن دوران آشنا می‌کند. تجربه خوبی بود در کل.