نثر سبکبال و درس آموزی ست که تجربه عمر حسن کامشاد و دوستانش مثل مسکوب و بزرگ علوی و داریوش شایگان و یارشاطر و ..‌. می‌گوید
          

            آنچه در خاطرات بسیاری -از جمله کامشاد- چشمگیر است، اطاعت چشم و گوش بسته صدها جوان نخبه از حزب توده و بعدها سرخوردگی به خاطر عمر هدر داده است. سرخوردگی‌ای که در برخی چون مسکوب تا آخر عمر باقی ماند و بر تلخی زندگی افزود.