کمال‌گرایی سم است. ذره ذره روح آدم را می‌خورد؛ کانّه زالو که خون را! کمال‌گرایی تو را می‌اندازد توی بن‌بست بی‌عملی و دست روی دست گذاشتن. از فرط عقب عقب آمدن برای پریدن از روی جو، کل پروژۀ پریدن دود می‌شود می‌رود روی هوا. برای من چیز تازه‌ای نداشت به سبب خواندن اثر خوب  و خلاصۀ دیگری پیش از این اما دستینۀ خوبی‌ست کاربردی و عملی برای کسانی که به این سرطان دچارند و نشسته‌اند به ویرانی و بی‌عملی و خودخوری خویش!