معرفی کتاب meno اثر افلاطون

meno

meno

4.0
3 نفر |
2 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

3

خواهم خواند

0

ناشر
شابک
9780915144242
تعداد صفحات
33
تاریخ انتشار
_

توضیحات

        Meno (/ˈmiːnoʊ/; Greek: Μένων, Menōn) is a Socratic dialogue by Plato. In it, Socrates tries to determine the definition of virtue, or rather arete, meaning virtue in general, rather than particular virtues, such as justice or temperance. The first part of the work is written in the Socratic dialectical style, and depicts Meno as being reduced to confusion or aporia. In response to Meno's paradox (or the learner's paradox), however, Socrates introduces positive ideas: the immortality of the soul, the theory of knowledge as a recollection (anamnesis), which Socrates demonstrates by posing a mathematical puzzle to one of Meno's slaves, the method of hypothesis, and, in the final lines, the distinction between knowledge and true belief.
      

یادداشت‌ها

          منون جز اون دسته از محاورات افلاطون هست که تازه افلاطون دارد نظریه مثالش رو مطرح کند و تا این جایی که من افلاطون خوندم به نظرم جز محاورات خوب افلاطون هست. تقریبا در نهایت سقراط و منون به نتیجه می رسند، بر خلاف محاورات اولیه که نتیجه ای ندارند و بر روی " نمی دانم " سقراط تاکید میشود. درباره ی این نظر افلاطون هست که ما چیزها را یاد نمی گیریم بلکه به یاد می آوریم که البته این خیلی برداشت عامی از این نظر می تواند باشد و در واقع سقراط هم نشون میدهد که با روش دیالکتیک و پرسش و پاسخ و جست و جو، یادگیری آدم امکان پذیر است و نمی شود صرفا دست روی دست بگذارد تا دانشی را که از زندگی گذشته اش داشته به یاد بیاورد و باید مدام در جست و جوی پاسخ سوال هایش باشد.
در انتهای محاوره درباره ی امکان فراگیری فضیلت ها صحبت می کنند، منون معتقد است فضیلت آموختنی است ولی سقراط می گوید اگر آموختنی بود باید آموزگاری وجود داشت که توانایی آموزشش را داشته باشد و چون چنین آموزگاری وجود ندارد پس حتما قابل آموزش نیست و اینکه کسی صاحب فضیلت است امری الهی است.
        

20