اولین مواجه‌ی من با اندیشه های امام موسی صدر مقاله ی اول این کتاب بود که نام کتاب هم از نام آن مقاله گرفته شده است. 
و از همان کلمات اول مجذوب نگاه او به دین شدم.
همیشه به تمام افرادی که میخواهند با امام صدر آشنا شوند به عنوان اولین مواجهه مطالعه ی این کتاب را توصیه می‌کنم.
          

            اگر می خواهید با  ساختار اندیشه امام موسی صدر آشنا شوید باید امام موسی صدر را در اندیشه و عمل و در تاثیر او در امروز لبنان مطالعه کنید اما می توان گفت ادیان در خدمت انسان بهترین کتابی است که توانسته اندیشه های امام موسی صدر را به نمایش درآورد
امام موسی صدر هیچ موقع اقدام به نگارش کتابی ننموده پس هیچ موقع او را فقط در کتابهایش نمی توان جست و جو کرد.

          

            این کتاب را می توان کلید شناخت اندیشه و آثار امام موسى صدر به شمار آورد و کسانی که بخواهند با افکار این چهره برجسته و استثنایی آشنا شوند و نسخه ای امروزین و معقول و کاربردی از اسلام را بشناسند باید از این کتاب آغاز کنند. 
نخستین و مهمترین بخش کتاب که نام کتاب نیز از آن برگرفته شده ترجمه سخنرانی معروف ایشان در کلیسای کبوشیه بیروت است. این سخنرانی که به عنوان نخستین حضور یک روحانی مسلمان در کلیسای کاتولیک ثبت شده در ایام روزه مسیحیان و به جای موعظه کشیش کلیسا صورت گرفته و دیدگاه انسانی و جهانشمول اسلام نسبت به هدف آفرینش انسان را تبیین می کند. اهمیت این سخنرانی از آن روست که بر خلاف تصور رایج تأکید دارد که بعثت پیامبران و عرضه ادیان برای خدمت به انسان است نه این که انسان در خدمت دین باشد. بخشی از کلمات ماندگار امام صدر در آن گفتار ماندگار و تاریخی چنین است:
"ادیان یکی بودند، زیرا نقطه آغاز همه آنها یعنی خدا یکی است؛ و هدف آنها یعنی انسان یکی است؛ و بستر تحولات آنها یعنی جهان یکی است؛ و چون هدف را فراموش کردیم و از خدمت انسان دور شدیم، خدا هم ما را به حال خود گذاشت و از ما دور شد و ما به راه های گوناگون رفتیم و به پاره های مختلف بدل گشتیم و جهان یکتا را تقسیم کردیم ودر پی خدمت به منافع خاص خود برآمدیم و معبودهای دیگر، غیر خدا را برگزیدیم و انسان را به نابودی کشاندیم"
از دیگر بخش های کتاب می توان به این عناوین اشاره کرد: "در پاسداشت آزادی، دین در جهان امروز، ابعاد اجتماعی اسلام" 
این کتاب تاکنون به زبانهای مختلف ترجمه و منتشر شده است. 

(به تاریخ ۱۳۹۹/۱/۲۴ از سری یادداشت‌های «صد کتاب قبل از صدسالگی!» در روزنامه‌ی شهرآرا)
          

            لازمه که حتما دوباره بخونمش و یه سری جاهاش رو یادداشت بردارم.
علی الحساب چند تا نکته که یادم مونده:
* خیلی کتاب خوبی بود. مهمترین خوبیش این بود که خیلی سوالا برام پیش اومده.
* امام یه سری گزاره‌ها رو بدیهی می‌دونن (مثل اون تعریف جالبشون از پیشرفت) و با این پیش‌فرضا بحث رو جلو می‌برن. نمی‌گم که الزاما مخالفم با همه‌شون یا این که الزاما همه‌شون پایه‌های اساسی بحث هستند. ولی خب...
* در کل نگاه امام به خیلی مسائل هنوز هم واقعا جالب و جذابه. لااقل قابل بررسیه.
* حس می‌کنم امام به بعضی مفاهیم خیلی دلبستگی داره. مدام سعی می‌کنه حرفاش  رو به اونا مربوط کنه.
* شماره‌بندی پاراگراف‌ها مشکل دارن! هر از چندگاهی از روی یه بند می‌پرید.