روایت اول و سوم از نگاه‌های مختلفی به رویارویی حر با امام حسین پرداخته بود.
دوست‌تر داشتم که نویسنده از زندگی و شخصیت حر توضیح بده. نمیدونم چقدر از حر تو کتابای تاریخی نوشته شده ولی اگر تو این روایت‌ها به قبل‌تر از کربلا پرداخته میشد و اینکه حر که بود و چه کار‌هایی کرده بود قطعا روایت دلنشین‌تر میشد.

روایت دوم در مورد امام حسین و مقتل عاشورا بود.
یکی از روایت‌ها  که در مورد گل دادن کنیز به امام بود رو من چندین جا برای امام حسن خوندم که اینجا نویسنده برای امام حسین ذکر کرده بود.
          

            بسم الله الرحمن الرحیم

دو روایت داستانی و یک روایت تاریخی از واقعه کربلا.

روایت اول:
روایتی از داستان جناب حر ابن یزید ریاحی است. از لحظه حرکت حر همراه با لشکرش تا لحظه تحول و پیوستن به اصحاب سیدالشهداء و شهادت در رکاب ایشان. 
روایتی متوسط و دارای پریشانی‌ها و تردید‌های گاها اغراق آمیز‌ و در یک مورد، ضد و نقیض. 
مثلا ایشان تا لحظاتی قبل در شک و تردید بود که چرا به مقابله با نوه پیامبر تن داده و ناگهان دبدون ذره‌ای تردید عصبانی می‌شود و با سیدالشهدا به جدالی لفظی و تند می‌پردازد. 
درست است که روایات داستانی ریشه در واقعیت دارند و مثل داستان نیستند، که (حداقل) بخش غالبی‌شان را تخیل تشکیل می‌دهد، اما آن بخش‌های روایت که جزو اتفاقات ضبط شده در واقعیت نیستند نباید قربانی واقعیت شوند و بی‌منطق جلوه کنند. 

روایت دوم:
روایتی کاملا تاریخی از سیدالشهدا. از ولادت تا شهادت ایشان. به یاد ندارم که نویسنده دخل و تصرفی در این روایت کرده باشد. حقیقتا بخش‌های مربوط به روز عاشورا شبیه به روایت پنجم کتاب فراموشان بود. فقط با طول و تفصیل بیشتر. 
حضور این روایت را اینجا لازم نمی‌دانم. اگر بنا است تاریخ گفته شود پس چرا باید به شکل مجمل واقعه کربلا روایت و بخش‌های زیادی از حذف شود. کامل‌تر و بدون زوائد این واقعه در کتب تاریخی مختلفی ذکر شده و لازم نیست عینا همان‌ها در این کتاب آورده شود.

روایت سوم:
دومین روایت داستانی کتاب که باز هم از جناب حر است. روایتی قوی‌تر از روایت اول و با بیان صحیح و درست شک‌ها و تردید‌های ایشان. بدون بی‌منطقی و اغراق. 
همچنین این روایت می‌تواند یک داستان نیمه بلند باشد. شخصیت‌های خیالی و اتفاقاتی که در تاریخ ذکر نشده‌اند بخش غالب داستان را شکل می‌دهند و بخش‌های واقعی کم‌تر از آنند که به داستان بودنش ضربه بزنند. هر چند که نمی‌دانم نویسنده این روایت سوم را عامدانه داستان کرده یا قصدش نوشتن روایت داستانی بوده و اتفاقا کارش به اینجا کشیده‌.

با تمام اشکالاتی که به روایت اول و دوم این مجموعه وارد کردم، شاید برای کسانی که داستان و مشتقاتش برای آن‌ها صرفا جنبه‌ی تفریحی دارد خیلی آزاردهنده نباشد و قابل خواندن باشد. اما مخاطبان حرفه‌ای داستان هم نباید از روایت سوم اجتناب کنند و حتما آن را، به عنوان مواجهه‌ای با ادبیات تاریخی_مذهبی، بخوانند.
          

            کتاب همانطور که از اسمش پیداست سه بخش دارد. در بخش اول ما در کاروان امام هستیم و از آن زاویه رویایی با حر و حرکت تا کربلا و توبه حر را میبینیم. بخش دوم پس از ذکر چند ماجرا و داستان از کودکی تا جوانی و بزرگسالی امام حسین، به صورت روایی و خیلی خلاصه مقتلی از حضرت را میخوانیم و بخش سوم به سراغ خود حر می رویم. و با حر از کوفه خارج میشویم تا باز رویارویی با امام اینبار از این زاویه و بعد هم توبه و شهادت...
بسیار زیبا بود