ليكونا در این زمینه[تربیت اخلاقی] می گوید: واقعاً ما را چه می شود؟ نوزادان در آشغال دانی، یک و نیم میلیون سقط جنین در هر سال، افزایش مداوم سوء استفاده های جنسی و بدنی از کودکان، در فقر به سر بردن یک چهارم کودکان، نسل های آینده ی ما در پنجاه یا صد سال بعد این امور را چگونه خواهند دید؟... نظرسنجی ها خواهند دید؟ ... نظر سنجی ها یکی پس از دیگری نشان می دهد که بخش عمده ای از مردم آمریکا به این نتیجه رسیده اند که این کشور دچار انحطاط معنوی و اخلاقی شده است. این درک و حس رو به رشد وجود دارد که مدارس، خانواده ها، کلیساها همۀ انجمن ها و گروه ها_آنهایی که در طول تاریخ مسئول انتقال میراث اخلاقی به جوانان بوده اند_ باید جمع شوند و به صورت مشترک، منش اخلاقی کودکان و بالأخره فرهنگ ما را ارتقا دهند. مدارس دوباره متوجه شده اند که می توانند کارهای زیادی در زمینۀ پرورشِ منش خوب انجام دهند. آن ها می توانند این کار را به این صورت شروع کنند که پرورش منش را بالاترین اولویت خود قرار دهند؛ زیرا این هدف زیربنای بقیه کارهای مدرسه است.(Lichona, 1997, p.1)

دنیا مزرعه ای است که بندگان، در آن تلخ و شیرین و خوب و بد می کارند. دنیا کشتزار آخرت است.

امام علی (ع) در نامه ای به فرزندش امام حسن(ع)... : قلب و جان جوان چون زمین ناکاشته است‌؛ هر بذری را که در آن افکنده شود می پذیرد‌‌‌؛ از این‌رو به ادب آموختنت پرداختم، پیش از آنکه قلب و جانت سخت شود و ذهنت مشغول گردد.

مردی خدمت امام صادق(ع) رسید و عرض کرد: ای پسر رسول خدا(ص) ، مرا به چیستی خداوند متعال راهنمایی کن که مجادله کنندگان با من بسیار مجادله می کنند و مرا سرگردان کرده اند. امام(ع) فرمود: ای بنده ی خدا، آیا تاکنون سوار کشتی شده ای؟ گفت: آری. فرمود: آیا کشتی ات در هم شکسته؟ به گونه ای که نه کشتی ای بتواند تو را نجات دهد و نه شنا کردن تو را سودی داشته باشد؟ گفت: آری. فرمود: آیا در آن هنگام قلب تو گواهی داد که چیزی وجود دارد که می تواند تو را از آن ورطه نجات دهد؟ گفت: آری. امام(ع) فرمود: آن همان خداوندی است که می تواند تو را در جایی که هیچ نجات دهنده ای نیست، نجات دهد و در جایی که هیچ یاوری نیست، یاری کند.