شیوه‌ی روایت ایگلمن جذاب و تفکربرانگیز است. او به طرزی استادانه تحقیقات و دستاوردهای علمی را با تفکرات و پرسش‌های فلسفی ترکیب می‌کند و خوانندگان را وادار می‌کند تا به پرسش‌های عمیق مطرح شده درباره‌ی ماهیت هویت، چیستی حافظه و آگاهی و حتی ماهیت خود تفکر، فکر کنند. او مخاطبان را تشویق می‌کند تا به این فکر کنند که چگونه مغز دائماً در حال تغییر ما درک ما از واقعیت و احساس ما از خود را شکل می‌دهد. این زیربنای فلسفی به کتاب عمق می‌بخشد و آن را از یک کتاب صرفاً علمی، به سفری اعجاب‌انگیز و نفس‌گیر درباره‌ی معنای انسان بودن تبدیل می‌کند.