نویسنده در این جلد از مجموعه به مفاهیم کارگروهی، پرورش خلاقیت و ابتکار و مسئولیت پذیری پرداخته است. او در ابتدای داستان، هنگام مواجهه خانم‌ شادی با اسامی برخی دانش آموزان که توسط مبصر کلاس روی تخته نوشته شده ، به مفهوم خوبی و بدی اشاره دارد که اکثر کودکان با آن سنجیده می‌شوند و از زبان خانم شادی بیان می‌کند  که غالباً، معیار وا‌حد و مشخصی برای خوب و بد بودن کودکان وجود نداشته و صرف اینکه بچه ها حرف بزنند نمیتوان آنها را بد دانست. در حقیقت تصویری که نویسنده از خانم شادی پیش روی مخاطب قرار می‌دهد با تصویر معلم های دیگر بسیار متفاوت است. خانم شادی وارد دنیای کودکان شده و آنها را به خوبی درک می‌کند. او می داند که آرام کردن کودکان بدون ارائه محتوا نه تنها سخت بلکه برای آنها آزار دهنده نیز هست. بنابراین او برای ساکت کردن بچه ها از خود آن‌ها کمک گرفته و با ایده مبصر کردن تک‌ تک بچه ها، از آن‌ها میخواهد تا با ابتکار عمل و خلاقیت خود دوستانشان را ساکت کنند. او با این ابتکار عمل نه تنها موجب سرگرمی و سکوت نسبی بچه ها شده بلکه خلاقیت آن‌ها را نیز به عمل وا میدارد. با این تفاصیل میتوان گفت که این کتاب نه تنها برای کودکان ، بلکه برای معلمان نیز می‌تواند مفید باشد.