از این کار نباید انتظار نثر درخشان و خط قصه تکان دهنده و فضاسازی خیره‌کننده داشت. نه به‌خاطر اینکه کتاب بدی است، بلکه چون اولین اثر نویسنده‌اش است. نویسنده‌ای که بسیار هم جوان است و باید از این به بعد منتظر آثار دیگرش هم بمانیم. 
با این حال، رمان گلوله فیروزه‌ای، کتاب شسته‌رفته و قابل احترامی است. به چند دلیل. اول اینکه سراغ تاریخ انقلاب اسلامی رفته است و آن هم تاریخ انقلاب در شهرستان! داستان در بیرجند سال 57 می‌گذرد. از فروردین تا شهریور. دوم اینکه نویسنده به ماجرای تاریخ انقلاب اسلامی، مسئله‌محور نگاه کرده و از فضای کلی‌گویی و شعارزدگی دور شده است. سوم اینکه شخصیت‌ها را از میان  قش خاکستری برگزیده و نخواسته از بالا با مخاطبش روبرو شود.
بماند که یک غافلگیری خوب هم در انتظارمان است و ارزش فنی کتاب را بالا می‌برد.
در روزگاری که اغلب نویسندگان ایرانی داستان آپارتمانی و کافه‌ای یا رمان‌های تاریخی از جنس کلیات ابوالبقا به خورد مخاطب می‌دهند، نویسنده‌ای که فضا و زمانی متفاوت و سخت را انتخاب می‌کند و در عمل هم با فضاسازی خوب و لحن و زاویه دید مناسب، علمش را در عمل هم ثابت می‌کند، گزینه خوبی است برای مطالعه و خیال آدم را راحت می‌کند که وقتش را تلف نمی‌کند.
باید به فهیمه شهابیان‌‍مقدم احترام گذاشت و بابت اثری که خلق کرده، تبریک گفت.
آنهایی که می‌خواهند با نسل جدید نویسندگان انقلابی‌نویس آشنا شوند، خواندن گلوله فیروزه‌ای مغتنم است.
          

            گلوله فیروزه ای داستانی است  پر از کشش و جاذبه برای دوستداران سالهای انقلاب، داستانی از چالش عشق و نفرت، وقتی حقیقت از دل شک و تردید آشکار میشود، نویسنده ماهرانه مخاطبش را درگیر ماجراهای سال ۵۷ میکند طوری که به خودت که می آیی میبینی کتاب به پایان رسیده است و تو پا به پای قهرمانان کتاب خشمگین شده ای، جنگیده ای و اشک ریخته ای. گلوله فیروزه ای حس خوب ایستادن مقابل ظلم  را  به مخاطبش منتقل میکند.