این دیکتاتورها زود فهمیدند که بدون حمایت زنان، بدون شریک کردن آنان در سرنوشت شان، برای دستیابی به قدرت نمی توانند شانسی داشته باشند. زنانی که به رغم نام های متفاوت یک  وجه مشترک دارند: می توانند به صورتی غیررسمی بر همه چیز، حتی امور حکومتی – تا جایی که به آن ها اجازه داده می شود – تاثیر بگذارند.گاه حکومت در دست همین آموزگارانی می چرخید که تا دم مرگ دیکتاتورها را همراهی می کردند.دیکتاتورها وحشی،خشن،ستمگر،مبتذل بودند.با این حال زنان آنها را دوست داشتند.حتی اگر با رقبای بی شمارشان به آن ها خیانت کرده باشند.آنها در قربانگاه حرص وحشیانه دیکتاتورها به سیاست،قربانی می شدند.در عین حال آنان را همراهی می کردند،از آنها انتقاد میکردند،بازداشت می شدند و باز ثابت قدم بودند؛زیرا به دیکتاتورها قوت قلب می دادند؛زیرا دیکتاتورها به آنها احتیاج داشتند.