در ۴ دی ماه ۱۴۰۱ مطالعه‌اش به پایان رسید.
به گمان بنده کتاب ارزشمندی در زمان حضور علامه (ره) بوده‌است. البته نیاز به ویرایش بهتر واقعاً به چشم می‌آید. 
ابتدای کتاب که شاید برای برخی از خوانندگان  سخت باشد و نیاز به آشنایی آن‌ها با نظام فکری فلسفی علامه (ره) داشته باشد، از جذاب‌ترین بخش‌های کتاب است. اگر این کتاب را خواندید ‌‌و تمایل داشتید تحلیل علامه پیرامون تحول نظام اجتماعی را پی بگیرید این کار را با پی‌جویی تفسیر ذیل همین آیاتی که ایشان در کتاب بیان کردند انجام دهید.
در بخش دوم نیز بررسی‌های علامه که بیشتر با بیان عناوین و اشاره به برخی راویان علوم قرآنی طی می‌شود نیز درخور توجه و شایان تأمل است. این حوزه سالیان سال در انحصار مذاهب خاصی بوده‌است و نیاز به کاوش‌های کمی و کیفی بیشتری در آن به چشم می‌خورد. کاری که به دلیل قطعی‌الصدور بودن آیات مورد اهمال دانشمندان اعصار پیشین قرار گرفته‌است. 
عموم مردم احتمالاً نتوانند با بیش از ۶۰ درصد کتاب  انس بگیرند و برای استفادۀ بیشتر باید از راهنما و استاد بهره جویند.
        

          فصل آخر کتاب که راجع به تاریخ قرآنه، جذاب‌تره ولی این اهمیت فصول اول کم نمیکنه. باری شما برای رسیدن به فصل آخر مباحث یک مقدار تخصیصی چند فصل اول رو هم بخونید.
        

          زبان کتاب بسیار مغلق بود. در واقع کتاب توسط علامه در دهه 30 شمسی نوشته شده  و به نظرم هم نگارش حوزوی آن زمان دشوار بوده و هم قلم علامه طباطبائی هنوز به پختگی نرسیده بود.
در مورد محتوا، برخی اطلاعات مفید درباره انواع تفاسیر یا طبقات مختلف قراء در کتاب وجود دارد. همچنین در حد آشنایی مقدماتی اطلاعاتی در باب ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه در کتاب موجود است. به طور کلی اما استدلالات آن بسیار درون دینی بوده و در خیلی جاها قانع کننده نیست. مثلا در توضیح این که چرا عقل به عنوان حجت باطن جهت اداره زندگی کافی نیست استدلال سستی ارائه می شود. طبیعتا کتاب از مباحث جدید تفسیری و معرفت شناسانه هم بی بهره است و توضیحی که در باب شیوه تفسیر قرآن براساس قرآن می دهد نمی تواند مقبول طبع کسی افتد که آشنایی با این مباحث متأخّر دارد.