این کتابو پارسال از نماشگاه گرفتم و درست وقتی بود که تمایلی به خوندن کتابی نداشتم ولی وقتی این کتابو شروع کردم همه چی برعکس شدو میل کتاب خونیم برگشت یعنی میخوام بگم 
 در این حد باهاش ارتباط برقرار کردم و خوشم اومد. داستان درباره شجاعت دختری به اسم میراست که تصمیم میگیره از ادمایی که دوسشون داره مراقبت کنه. درباره ترجمه ی کتابم بگم که چیزی ناگفته نمونه ترجمه ای که خوندم از اقای حسین تهرانی بوده و به شدت راضی بودم به علاوه ی اینکه پانویس هاشون بجا 
 و مفید بود درکل اگه شک دارین که بخونینش شک نکنین و بخونینش
          

            محاصره همه‌جانبه یهودی‌ها جنگ جهانی دوم و فرستادنشون به گتوها جنایت وحشتناکی بود. بگذریم که این جنایت بهانه‌ای شد برای جنایت‌های به مراتب بزرگتر و وحشتناک‌تر. اما چیزی تلخی واقعیت قربانی‌های مفلوک اون گتوها و کوره‌های آدم‌سوزی کم نمی‌کنه.

این کتاب هم به شرح تلاش‌های یه دختر هفده‌ساله برای حفظ خانواده‌اش تو یه گتو و کمی پیش از شروع ارسال یهودی‌ها به کمپ‌های آدم‌سوزی پرداخته. داستان پر از تلخی و مرگه. دختر سعی می‌کنه از فعالیت‌های چریکی دور بمونه تا بتونه خانواده رو حفظ کنه اما سرنوشت چیز دیگه‌ای براش در نظر گرفته و اون هر چه دوری می‌کنه، بیشتر میره تو وادی مبارزه.

مترجم هم کار تمیز و خوبی ارائه داده.
          

            «فکر می‌کنم عاشقت هستم میرا.»
«فکر می‌کنی؟»
«این تنها چیزی است که در تمام عمرم به آن باور داشته‌ام.»
........
اگه از هر صد کتابی که می‌خونم یه دونه‌ش هم برام شبیه این باشه، کتاب خوندن ارزشش رو داره. دوباره خوندنش بهم یادآوری کرد که چقدر روم تاثیر گذاشته و چقدر برام کتاب مهمی بود. من از همون موقعی که تمومش کردم دلم می‌خواست دوباره بخونمش ولی فرصت نشده بود، شاید هم من جرىتش رو نداشتم، از بس که تلخ بود...