در زمان نوجوانی با این کتاب وارد دنیای رمان شدم.
اون زمان بسیار پسندیده و ساعتها با خوندنش اشک ریخته بودم.
اما بعد ها با خوندن رمان های بیشتر از نویسندگان دیگر و آشنایی با سبک و قلم آقای مودب پور متوجه سطحی بودن رمان شدم و نظرم تغییر کرد.
          

            قبل از هر چیز بگم که کتاب‌های مودب پور رو تا وقتی نوجوون هستید می‌تونید بخونید و لذت ببرید یا حتی تا وقتی که خیلی کتابخون نشدید وگرنه نمی‌ارزه!
۹۰ درصد کتاب‌هاش هم معمولاً پایان تلخی داره.

          

            من هنوز هم این کتاب رو خیلی دوست دارم ؛ چون اولین رمان مودب پور بود که خوندم فک کنم ۱۴ سالم بود ؛ بالای ده بار این کتاب رو خوندم در حدی که حفظ بودمش دیگه ؛ این که بیکار بودم اون زمان و یه نصف روز یه کتاب تموم میکردم هم بی تاثیر نبود تو این تکرار بالا😂

الانم با این که دوستش دارم ولی پیشنهاد میکنم وقتتون رو هدر ندید که بخونیدش 🙂