یادداشت‌های شهزاده ی قصه گو (4)

          من تموم شدم تا این کتاب تموم شه، اما آخرش رو دوست داشتم علی رغم اینکه پایان خوش آنچنانی ای نداشت و در عین حال برای خیلی هاشون پایان خوشی بود جز دکتر ریو... 
        

          مثل همیشه رمانای غمگین عباس معروفی (:
        

          کتابی مناسب کسانی که زبان می خوانند و البته کسانی که آن را با عشق می خوانند و توانایی توصیف حس و عشقشان به کلمات نیستند... این کتاب صدای شماست! کلمات فرانسوی میان ترجمه ی فارسی باعث میشد پر از اکلیل بشم^_^
        

          من همیشه از نمایشنامه خوندن فراری بودم تا بالاخره تصمیم گرفتم از یه جایی هم که شده شروع کنم. این کتاب کوتاه رو انتخاب کردم اما انگار فقط به ظاهر کوتاه بود! هر پاراگرافش رو بارها خوندم تا بتونم یک مفهومی ازش بفهمم و خب بی شک از کتابایی بود که انگار باید بزرگتر میبودم تا بفهممش ولی با این حال سختیش رو دوست داشتم. حالت سیاسی داشت و نقد های زیبایی درونش داشت جوری که دلم میخواست همه جاش رو خط بکشم اما در نهایت به یک نشانک اکتفا می کردم. در عین توهم و خیالات نویسنده سمت و سوگیری عمیقی داشت.