یادداشت‌های کتاب مفید (2)

          هوش جنسی برای من کتابی آسان و روان بود که بسیار دیدگاه من رو نسبت به رابطه جنسی(کلیات و جزئیات)تغییر داد و غنی کرد.

دکتر کلین(نویسنده)با مطالب کاربردی و بسیار خودمونی سعی کرد یک برنامه‌ی عملی برای بهبود ابعاد مختلف روابط زوجین ارائه کنه و به جای دیکته کردن و باید سازی،روش تغییر تجربه جنسی رو به مخاطب نشون بده

متن کتاب بسیار روان و خوش‌خوان بود
من این کتاب رو ابتدا به افراد متاهل و بعد به دوستان مجرد توصیه می‌کنم چون مطالعه‌ش بسیار می‌تونه کمک کننده باشه
        

          شاید اولش فکر کنید نویسنده (یا بهتره بگم نویسنده‌ها)، همون‌طور که از اسم کتاب پیداست، می‌خواست دلایل قابل اعتماد بودن علم رو بیان کنه. اما برخلاف تصور شخصی من، بیشتر از اینکه راجع‌به این موضوع صحبت کنه، درباره‌ی چالش‌های روش‌مندی علمی با جامعه‌ی عمومی و جامعه‌ی علمی صحبت کرده بود.
از مخالفت آدم‌های عادی با واکسن زدن گرفته تا ادعاهای متضادِ خودِ افراد علمی، در حالی‌ که اجماع و اتفاق نظری توی جامعه‌ی علمی وجود داره.

چندتا نکته‌ی ارزشمند که از این کتاب یاد گرفتم رو خلاصه می‌نویسم:

اولین قسمتی که برام جالب بود، استدلال خانم سوزان لیندی در فصل سوم بود.
طبق نظر ایشون، ما باید با اشاره به روزمرگی‌های انسان‌ها، کارآمد بودن علم رو نشون بدیم (مثلاً با اشاره به لوازم آشپزخونه‌ای که به پشتوانه‌ی روش‌مندی علمی ساخته شدن).

مورد دوم، تعارض منافع سیاسی و اقتصادی آدم‌ها با واقعیت‌های علمی بود.
این نشون می‌داد که دلیل مخالفتشون با یافته‌های علمی، بیشتر عقاید شخصی و ایدئولوژیکشونه (مثلاً مخالفت با فرگشت/تکامل).

مورد سوم که تقریباً مهم‌ترین یادگیری من از این کتاب محسوب میشه، اشاره به چالش «عدم تکرارپذیری» بود.
خیلی از یافته‌های امروزی (نتایج پژوهش‌ها)، وقتی دوباره تکرار می‌شن، به همون نتایج قبلی نمی‌رسن و این می‌تونه دلایل مختلفی داشته باشه که توی کتاب به بعضی‌هاش اشاره شده بود.

نکته‌ی آخری که می‌خوام بگم، اهمیت اجماع توی جامعه‌ی علمی بود.
خیلی وقت‌ها می‌بینیم که مردم، بعد از مخالفت یه شخص خاص (دانشمند یا شبه‌دانشمند) با یه نظریه یا یافته‌ی علمی، کل اون موضوع رو زیر سؤال می‌برن.
با استناد به حرف یه نفر (یا چند نفر محدود) ــ بدون اینکه دلایل تخصصی رو در نظر بگیرن ــ سعی می‌کنن اون نظریه رو ابطال کنن.
در حالی که حرف یه شخص به‌تنهایی اهمیتی نداره، و باید اجماعی پشتوانه‌دار (بر اساس شواهد و مستندات جدید) بین جامعه‌ی علمی و متخصص‌ها شکل بگیره.


در پایان این حرف‌ها باید بگم که به نظرم قلم نویسنده‌ی اصلی (چون کتاب چندتا نویسنده داشت) اصلاً گیرا و خوش‌خوان نبود.
از مثال‌های خوبی استفاده نکرده بود و خیلی از این شاخه به اون شاخه می‌پرید، طوری که مخاطب رو خسته و کاملاً سردرگم می‌کرد.
اگه دنبال یاد گرفتن روش‌مندی علمی هستید، این کتاب رو بهتون پیشنهاد نمی‌کنم.(احتمالا انتخاب های بهتری وجود داره)