هدفم از خوندن این کتاب بیش‌تر دفاع از باور خودم به علم در مقابل کسانی بود که خیلی راحت در صحبت‌های روزمره ماهیت و ارزش علم رو زیر سوال می‌برن. به نظرم این کتاب به اندازه ۳/۵ ستاره من رو به هدفم رسوند.
نویسنده _که خود استاد فلسفه علم و علوم زمین هاروارد هست_ در بخش اول کتاب دلایلی رو مطرح می‌کنه که ما می‌تونیم به وسیله آن‌ها تا حدودی به هدف اصلی کتاب دست یابیم و من فکر می‌کردم که کل کتاب باید به همین شکل ادامه پیدا کنه. اما جالب بودن کتاب اونجاشه که بخش میانی کتاب به محققان دیگری اختصاص داده شده که دلایل نویسنده کتاب در دفاع از علم رو نقد می‌کنن. در قسمت پایانی، نویسنده به پاسخ نقد‌ها می‌پردازد.
اورسکیز مهم‌ترین دفاع از علم را «ماهیت اجتماعی معرفت علمی» می‌داند، که شاید در نگاه اول دلیل قاطعی نباشد اما شرح آن با مثال‌های واضح نشان می‌دهد که واقعا همین‌طور است.
مورد مهم دیگر کتاب اشاره به مخالفان اصلی برخی نظریه‌های علمی است. در ظاهر به نظر می‌رسد جامعه علمی خود رأی واحدی در مورد نظریه‌ها ندارد ولی انگار واقعیت این است که مخالفت از خارج از چارچوب متخصصان علم است و غالبا توسط افرادی با سوگیری‌های سیاسی و اقتصادی و ایدئولوژیکی شکل می‌گیرد.
کتاب همچنین به تحقیقات و مقالاتی اشاره می‌کنه که توسط متخصصان علم انجام شده و در مجلات معتبر جهانی منتشر شده‌اند اما بخاطر محدود بودن آزمایشات و تحقیقات انجام شده و به دلایل دیگری هم که شرح بسیاری می‌خواهند مورد تایید اجماع متخصصان علم نیستند.
خلاصه که اعتماد به علم پیچیده‌تر از اونیه که با خوندن یه کتاب بشه بطور قطعی بهش برسیم ولی واقعا کمک‌کننده‌ است.